Ο Γκουαρντιόλα αντίκρισε στον καθρέφτη τον Ζαρντίμ

Η χθεσινή (21/2) αγωνιστική της φάσης των “16” του Τσάμπιονς Λιγκ μας επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά το λόγο για τον οποίο θεωρείται το Τσάμπιονς Λιγκ η πιο εμπορική και δημοφιλής ποδοσφαιρική διοργάνωση.

Μα φυσικά, επειδή αντιπροσωπεύει με τον καλύτερο τρόπο την πεμπτουσία του ποδοσφαίρου. ΤΟ ΓΚΟΛ. Ειδικότερα, μετά από δύο 90λεπτα αποθέωσης του επιθετικού ποδοσφαίρου η Μάντσεστερ Σίτι επικράτησε στο “Έτχιαντ” της Μονακό με 5-3 ενώ η αμυντικογενής Ατλέτικο Μαδρίτης εκμεταλλευόμενη την ατομική ποιότητα των επιθετικών της σε συνδυασμό με την αναιμική άμυνα της Μπάγερν Λεβερκούζεν επικράτησε εκτός έδρας των “ασπιρίνων” με 4-2.

Απλά ΜΟΝΑ-δι-ΚΟ:

Θα ήθελα, όμως, να σταθώ περισσότερο στο συναρπαστικό από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό αγώνα ανάμεσα σε δύο μετρ των ευρωπαϊκών πάγκων, τον Πεπ Γκουαρντιόλα και τον παρεξηγημένο από τη θητεία του στον Ολυμπιακό, Λεονάρντο Ζαρντίμ. Αμφότεροι οι δύο τεχνικοί έχουν εμφυσήσει την επιθετική τους φιλοσοφία στις ομάδες τους και αν αυτό ήταν κάτι αναμενόμενο για τον Πεπ το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για τον Πορτογάλο τεχνικό.

Ο 42χρονος πρώην προπονητής των ερυθρόλευκων έχει χτίσει μία πυραυλοκίνητη Μονακό ξεκινώντας από τα full back της, τον Μεντί και τον Σιντιμπέ και φτάνοντας μέχρι τον Μπερνάντο Σίλβα, ο οποίος διαθέτει φοβερό έλεγχο της μπάλας, τον Εμπαμπέ, που στην ηλικία των 18 καταρρίπτει τα ρεκόρ του Ανρί και τον αναγεννημένο Ρανταμέλ Φαλκάο, των 23 τερμάτων σε 28 συμμετοχές.

Κύριο μέλημα των Μονεγάσκων είναι η γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας με μία επαφή στη μεσαία γραμμή έτσι ώστε να μην προλαβαίνουν οι αντίπαλοι αμυνόμενοι να οργανωθούν, καθώς όπως είναι γνωστό η μπάλα ταξιδεύει πάντα πιο γρήγορα από τον ποδοσφαιριστή. Για να υπηρετήσουν αυτό το πλάνο ο Ζαρντίμ επιστράτευσε κυρίως νεαρούς ποδοσφαιριστές, οι οποίοι χαρακτηρίζονται για την ταχύτητα τους, την κίνηση τους στον χώρο, την ικανότητα τους στο passing game και την όρεξή τους να πιέσουν ψηλά όποτε χρειαστεί. Παράλληλα, έδωσε μεγάλη βάση στη συμμετοχή των μπακ στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του.

Όλα αυτά τα στοιχεία παρουσιάστηκαν στο μέγιστο βαθμό στο “Έτιχαντ” με τους Φαλκάο, Εμπαμπέ και Σίλβα πιέζουν τα αντίπαλα στόπερ και τον γκολκίπερ από το πρώτο λεπτό της αναμέτρησης. Εξάλλου, έτσι προήλθε το πρώτο γκολ της γαλλικής ομάδας, με τον Καμπαγιέρο να πραγματοποιεί λάθος πάσα απόρροια της πίεσης του Εμπαμπέ και το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την κακή διαγώνια κάλυψη του Σανιά να δίνει την ευκαιρία στον Φαλκάο να ισοφαρίζει σε 1-1. Παράλληλα, οι συνεχείς κινήσεις του Εμπαμπέ έδωσαν την ευκαιρία στον Φαμπίνιο μετά από γρήγορη εκτέλεση φάουλ στον 40ο λεπτό να τροφοδοτήσει τον Γάλλο κάθετα στην πλάτη της άμυνας για να ακολουθήσει ένα υποδειγματικό πλασέ από τον τελευταίο, το οποίο δικαιολόγησε τις συγκρίσεις του 18χρονου με τον Τιερί Ανρί.΄Όσον αφορά το τρίτο γκολ του Φαλκάο, μας θύμισε γιατί θεωρούταν στο παρελθόν ο Κολομβιανός ο καλύτερος στράικερ στον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση ο πρώην επιθετικός της Ατλέτικο Μαδρίτης πιστοποίησε την επιστροφή του στο κορυφαίο επίπεδο αν και το χαμένο πέναλτι στο 50ο λεπτό λέρωσε μία αψεγάδιαστη εμφάνιση.

Πιστός μέχρι τέλους στις ιδέες του:

Πολλοί είναι αυτοί που έχουν χαρακτηρίσει εμμονικό, δογματικό και ξεροκέφαλο τον Πεπ Γκουαρντιόλα, ο οποίος από τότε που συστήθηκε με το τίκι-τάκα στην Μπαρτσελόνα δε το έχει αποχωριστεί ποτέ. Αυτό δε θα μπορούσε να αλλάξει ούτε κόντρα στους Μονεγάσκους κόντρα στους οποίους επέλεξε να μην παρατάξει ούτε ένα αμυντικογενή ποδοσφαιριστή από τη μέση και μπροστά. Για του λόγου το αληθές οι Τουρέ, Σίλβα, Ντε Μπρούιν, Στέρλινγκ, Σανέ και Αγκουέρο σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ως παίκτες με ανασταλτικά χαρίσματα. Με αυτόν τον τρόπο, όμως ο Γκουαρντιόλα αντιμετώπισε τη φωτιά με φωτιά, όπως αποδείχθηκε στα 3 από τα 5 τέρματα της ομάδας του.

Συγκεκριμένα, ο Ισπανός τεχνικός δίνει μεγάλη έμφαση στην ταχύτητα των ακραίων του επιθετικών, οι οποίοι είχαν τεράστια συνεισφορά στα πρώτα δύο γκολ των “πολιτών”. Έτσι, τόσο ο Σανέ όσο και ο Στέρλινγκ δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τρέξουν στο ανοιχτό γήπεδο με τον Γερμανό να αξιοποιεί και την τεχνική του κατάρτιση στο 1-0. Το ποδόσφαιρο κυριαρχίας,όμως, που θέλει να παίζει ο Γκουαρντιόλα, έχει εξελιχτεί πολλάκις τη φετινή σεζόν σε δίκοπο μαχαίρι λόγω της μέτριας αμυντικής τετράδας της Σίτι και των αργών επιστροφών του Γιάγια Τουρέ αλλά αυτή τη φορά ο Ισπανός γλίτωσε από μία βαριά ήττα χάρη στον Σέρχιο Αγκουέρο, στον οποίο θα πρέπει να ανάψει μία λαμπάδα ίσα με το μπόι του.

Ο Αργεντίνος στράικερ είναι εγωιστής, όπως και κάθε άλλος τοπ κλάσης επιθετικός και στη χθεσινή (21/2) αναμέτρηση το μάτι του γυάλιζε, καθώς ήθελε να αποδείξει στον Πεπ ότι κακώς παραγκωνίστηκε ελέω Γκάμπιελ Ζεσούς. Έτσι, παρά το γεγονός ότι δε του δόθηκε καθαρό πέναλτι στο πρώτο 45 λεπτο βρήκε τα ψυχικά αποθέματα στην επανάληψη και με ένα τυχερό γκολ αρχικά και ένα απίθανο βολέ στη συνέχεια έδωσε παράταση ζωής στους “πολίτες”. Δεν περιορίστηκε, όμως, μόνο σε αυτό, καθώς όποτε έκανε λάθος πάσα έτρεχε να την επανακτήσει ενώ συχνά έφτανε μέχρι τη μεσαία γραμμή για να σπάσει τη μπάλα.

Η ανοιχτή πληγή των δύο ομάδων:

Μπορεί όσον αφορά την παραγωγικότητα οι δύο ομάδες να πετυχαίνουν αξιομνημόνευτα ρεκόρ αλλά το ίδιο δεν ισχύει και για την ανασταλτική τους λειτουργία. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών και όταν σε μία αναμέτρηση σημειώνονται 8 γκολ σημαίνει ότι κάτι δεν λειτούργησε σωστά στην αμυντική συμπεριφορά και των δύο ομάδων.

Ξεκινώντας από την Μάντσεστερ Σίτι για ένα ακόμη παιχνίδι η τετράδα της άμυνας αντιμετώπισε τεράστια προβλήματα πραγματοποιώντας ατομικά λάθη που στοίχισαν. Αρχικά, στο πρώτο τέρμα ο Σανιά αφήνει ολομόναχο τον Φαλκάο για να ακολουθήσει ένα απρόσεκτο μαρκάρισμα του Οταμέντι από πίσω στον Φαλκάο, στο οποίο σφυρίχτηκε πέναλτι. Από τη συγκεκριμένη λίστα δε θα μπορούσε να λείπει ο μόνιμος γκαφατζής της ομάδας, Τζον Στόουνς, ο οποίος δεν έβαλε σωστά το σώμα του και έχασε τη μονομαχία από τον “ντελικάτο” πια Φαλκάο στο τρίτο γκολ του Κολομβιανού. Παράλληλα, αποδείχτηκε σε ένα ακόμη παιχνίδι ότι με τους Σίλβα, Ντε Μπρούιν και Τουρέ οι “σίτιζενς” είναι ιδαίτερα ευάλωτοι στο τρανζίσιον, όταν δηλαδή από θέση επίθεσης βρίσκονται ξαφνικά σε θέση άμυνας.

Αναφορικά με τους Μονεγάσκους, αχίλλειος πτέρνα τους αποτελούν οι στημένες φάσεις, κυρίως από τα κόρνερ, από τα οποία έχει δεχτεί πολλά τέρματα φέτος. Είναι κρίμα όλη η προσπάθεια των παικτών του Ζαρντίμ να πάει στράφι επειδή επιλέγεται ένα μεικτό σύστημα ζώνης και man to man μαρκαρισμάτων, το οποίο συχνά αφήνει παίκτες αφύλακτους μέσα στη μεγάλη περιοχή. Αξίζει να σημειωθεί, πάντως ότι η επίτευξη πολλών τερμάτων οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην άρνηση των δύο προπονητών να αλλάξουν το στυλ παιχνιδιού τους ανεξάρτητα από την έκταση του σκορ που θα δικαιολογούσε ένα παιχνίδι σκοπιμότητας.

Ρεβάνς με την ίδια συνταγή:

Στην ρεβάνς αναμένεται οι δύο προπονητές να ακολουθήσουν το ίδιο στυλ παιχνιδιού, το οποίο συνεπάγεται γρήγορο κάθετο και άμεσο ποδόσφαιρο. Συνεπώς, θεωρώ βέβαιο ότι και οι δύο ομάδες θα βρουν το δρόμο προς τα δίχτυα. Αυτό σημαίνει ότι ο Πεπ Γκουαρντιόλα θα πρέπει να βρει ένα αντίδοτο στην ασθενική άμυνά του ή να την θωρακίσει τοποθετώντας τον Φερναντίνιο μπροστά από τα στόπερ και αφήνοντας τον δυσκίνητο Τουρέ στον πάγκο.

Η Μονακό, πάντως, σε καμία των περιπτώσεων δεν πρέπει να ξεγραφτεί, ειδικά μέσα στην έδρα της που μετρά 17 νίκες, 2 ισοπαλίες και μόλις μία ήττα σε 20 αναμετρήσεις σε όλες τις διοργανώσεις τη φετινή σεζόν. Γι αυτό το λόγο, άλλωστε, ο Πεπ Γκουαρντιόλα επισήμανε ότι η ομάδα του θα κυνηγήσει εξαρχής το γκολ: “Θα πάμε στο Μονακό για να πετύχουμε όσα περισσότερα γκολ μπορούμε. Αν δεν σκοράρουμε, θα αποκλειστούμε».

Υ.Γ. Οι καλύτερες άμυνες είναι χειρότερες από τις καλύτερες επιθέσεις.