H “ακτινογραφία” της φετινής Liverpool

Τα τελευταία 3-4 χρόνια, η Liverpool έχει προβληματίσει τους φιλάθλους και τους οπαδούς της με τις εμφανίσεις της, τα αποτελέσματά της και τη γενικότερη πορεία της. Η ομάδα του Merseyside άλλοτε παρουσιάζει ένα πολύ καλό έως και ανταγωνιστικό πρόσωπο στους αγώνες της (με αποκορύφωμα τη σεζόν 13/14, όπου κόντεψε να κατακτήσει το πρωτάθλημα) κι άλλοτε εμφανίζεται τόσο κακή σε ορισμένα παιχνίδια, σε σημείο να απορεί κανείς με τις τόσο συχνές και απότομες μεταπτώσεις της. Μπορεί ο θυμόσοφος λαός να ισχυρίζεται σωστά ότι “στο τέλος θα κάνουμε ταμείο”, ωστόσο, μεσούσης της ποδοσφαιρικής σεζόν (και κάτι παραπάνω), μπορούμε να προβούμε σε μία πρώτη βάσιμη αξιολόγηση για τα “έργα και ημέρες” της Liverpool της χρονιάς 2016/2017:

ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

• Η Liverpool βρίσκεται, προσώρας, στην 5η θέση της βαθμολογίας της Premier League, έχοντας συγκεντρώσει 49 βαθμούς σε 25 αγώνες.
• Μετρά 14 νίκες, 7 ισοπαλίες και 4 ήττες, έχοντας πετύχει 54 goals και έχοντας δεχθεί 30.
• Μαζί με την Arsenal, διαθέτει, μέχρι τώρα, την πιο παραγωγική επίθεση του πρωταθλήματος, ωστόσο διαθέτει μόλις την 8η καλύτερη άμυνα.

ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 

• Από την έναρξη της φετινής σεζόν μέχρι και το τέλος του 2016, η Liverpool παρουσίασε ένα ιδιαίτερα θετικό και ελπιδοφόρο αγωνιστικό πρόσωπο, μια και δεν ηττήθηκε σε κανένα από τα derby που έδωσε παρά μόνο από τις Burnley και Bournemouth. Η ομάδα του Jurgen Klopp έπαιξε πολύ ελκυστικό – ενίοτε θεαματικό – και ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο [αποκορύφωμα οι εμφανίσεις με Chelsea (εκτός) και Tottenham (εντός)] με κυριότερα χαρακτηριστικά τη συνεχή εναλλαγή θέσεων (απόρροια των ασαφών διαχωριστικών γραμμών στις θέσεις των μεσοεπιθετικών), το ασφυκτικό pressing, τα αμέτρητα τρεξίματα (εξού και η κατάταξή της στην 1η θέση των ομάδων με τα περισσότερα χιλιόμετρα), τις αντεπιθέσεις και, γενικότερα, τον επιθετικογενή προσανατολισμό (που, με τη σειρά του, συνετέλεσε σε ένα σκοράρισμα κατά ριπάς). Οι εξαιρετικοί αυτοί μήνες ήταν η βάση, πάνω στην οποία “γεννήθηκαν” προσδοκίες ακόμα και για πρωτάθλημα.
• Ωστόσο, με την έλευση του 2017 οι reds άρχισαν να κάνουν εμφανέστατη “κοιλιά” (κάποια σημάδια είχαν διαφανεί από τις αρχές Δεκέμβρη). Ο Γενάρης αποδείχθηκε κάκιστος για τους “κόκκινους”, καθώς, σε όλες τις διοργανώσεις, μέτρησαν 1 νίκη, 4 ισοπαλίες και 5 ήττες (συμπεριλαμβανόμενης και της ήττας από την Hull στις αρχές του Φλεβάρη), ενώ, παράλληλα, η αναποτελεσματικότητα στο πρωτάθλημα συνοδεύτηκε από τον διπλό αποκλεισμό στα εγχώρια κύπελλα. Το εν λόγω διάστημα κόστισε (και ενδεχομένως θα κοστίσει) στην ομάδα του Jurgen Klopp, καθώς την “έριξε” από τη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα στην 5η, χάνοντας, έτσι, σημαντικό έδαφος στην κούρσα της τετράδας.

ΤΑ ΦΕΤΙΝΑ ΣΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΗΝ 

Ακολούθως, θα σταχυολογήσω ορισμένα θετικά και αρνητικά σημεία της φετινής ομάδας της Liverpool συγκριτικά με τις προηγούμενες χρονιές:

Αρχικά, είναι εμφανές πως η ομάδα του Merseyside έχει βελτιωθεί σε πολλούς τομείς, συνδυάζοντας αρμονικά τα παλαιότερα με τα καινούρια “γρανάζια” της “μηχανής”.

• Ο Ηenderson, στα περισσότερα παιχνίδια, ήταν πολύ καλός και αποτελεσματικός, διαδραματίζοντας κομβικό ρόλο στον έλεγχο του κέντρου, και έχει αποκτήσει καλή “χημεία” με τον νεοφερμένο Wijnaldum.
• Ο Lallana παρουσιάζεται εξαιρετικά βελτιωμένος σε σχέση με τις δύο πρώτες του σεζόν στο Anfield: βάζει goals, μοιράζει assists, “σπάει” όμορφα την μπάλα στους συμπαίκτες του, ξεμαρκαρίζεται έξυπνα χάρη στην πολύ καλή τεχνική του και βοηθά πολύ στην άμυνα, δείχνοντας, έτσι, ότι “στην καλή του μέρα” αποτελεί αναντικατάστατο μέλος της 11άδας.
• Παρομοίως, ο Firmino φαίνεται ότι έχει προσαρμοστεί πλέον στα απαιτητικά δεδομένα του αγγλικού πρωταθλήματος, επιδεικνύοντας ένα καλύτερο πρόσωπο και συνεργαζόμενος αποτελεσματικά με τους Lallana, Coutinho και Mane.
• Επιπρόσθετα, η άμυνα διαθέτει έναν πολύ καλό και εξελίξιμο stopper (Matip), έναν σταθερά καλό Clyne και τον πιστό “στρατιώτη” ονόματι Milner.
• Πέραν τούτων, είναι πρόδηλο πως ο Klopp έχει περάσει, σε μεγάλο βαθμό, τη “φιλοσοφία” του στην ομάδα, ενώ, συγχρόνως, η δουλειά που γίνεται στο Melwood αποτυπώνεται στο χορτάρι και τελεσφορεί σημαντικά.

Από την άλλη, βέβαια, χρειάζεται να επισημάνουμε και τα (αρκετά και ολοφάνερα) μειονεκτήματα της φετινής Liverpool.

• Πρώτο και καλύτερο: η κλασική αστάθεια. Οι Reds, όπως και τις προηγούμενες χρονιές, αδυνατούν να διατηρήσουν ένα συνεκτικό και σταθερό σύνολο που θα προσδίδει σιγουριά, θυμίζοντας τη γνωστή φράση “η μέρα με τη νύχτα”. Τη μία αγωνιστική η Liverpool μπορεί να “βγάζει μάτια” και την επόμενη να “μην βλέπεται” (χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι εκ διαμέτρου αντίθετες εμφανίσεις με Hull και Tottenham σε διάστημα μόλις 7 ημερών). Στο ίδιο ματς, επίσης, η ομάδα του λιμανιού μπορεί να “αυτοκτονήσει”, χάνοντας κάποιο “βέβαιο” αποτέλεσμα (ενδεικτική απόδειξη ο φετινός αγώνας με την Bournemouth, όπου το 1-3 έγινε 4-3).
• Δεύτερη σοβαρή (και δυστυχώς χρόνια) “παθογένεια”: η άμυνα. Όπως και τις προγενέστερες σεζόν, έτσι και φέτος η “αχίλλειος πτέρνα” της ομάδας του Klopp είναι η ανασταλτική λειτουργία. Παρά τη συνεισφορά του Matip, την κατά καιρούς βελτίωση του Lovren και τη φιλότιμη παρουσία του Klavan, η liverpool-ιανή άμυνα δεν έχει βρει ακόμα ισορροπία και σταθερότητα και, σε καμία περίπτωση, δεν εμπνέει εμπιστοσύνη μεταξύ των γραμμών (τερματοφύλακας-άμυνα, άμυνα-μεσαία γραμμή).
• Τρίτο αξιοσημείωτο μείον αποτελεί η έλλειψη πάγκου. Η φετινή Liverpool (όπως και η περσινή) δε διαθέτει αξιόπιστες εναλλακτικές λύσεις, με αποτέλεσμα να βασίζεται σε συγκεκριμένους μόνο παίκτες, το rotation να είναι εξαιρετικά περιορισμένο και οι αντικαταστάσεις λόγω τραυματισμών, καρτών, κούρασης να μην είναι επαρκείς. Αν συνυπολογίσουμε, μάλιστα, ότι το Γενάρη δεν έγινε καμία διορθωτική κίνηση (1-2 το πολύ μεταγραφές), κατανοούμε πως η Liverpool, πορευόμενη εκ τω έσω, θα πάρει μεγάλο ρίσκο για τη συνέχεια του “μαραθωνίου”. Σε ένα (υπερ)απαιτητικό πρωτάθλημα, όπως η Premier League, το παραπάνω handicap “κοστίζει” πάρα πολύ για μια ομάδα που θέλει να λογίζεται ως πρωταγωνιστική.
• Τέταρτο αρνητικό της λίστας: η ανεπαρκής μεταγραφική ενίσχυση. Μολονότι αποκτήθηκαν εξελίξιμοι και καλοί παίκτες (σε αυτούς συγκαταλέγω τους Mane, Matip και Wijnaldum, οι οποίοι αποδεικνύονται “value for money”), οι ελλείψεις δεν “κρύβονται”. Η ευθύνη μπορεί να βαραίνει τον Klopp ή τη διοίκηση περισσότερο ή λιγότερο, όμως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Στη θέση του τερματοφύλακα, ο Mignolet, αν και δεν είναι κακός, δεν αποτελεί σίγουρα έναν top-class goalkeeper, ενώ ο Karius δε φάνηκε να πείθει ότι αντέχει το “βάρος” της φανέλας. Παρά την απόκτηση των Matip-Klavan, η ανάγκη απόκτησης ενός πρωτοκλασάτου κεντρικού αμυντικού που θα τούς πλαισιώσει είναι επιτακτική. Αναγκαία, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι και η απόκτηση ενός (μην πω δύο) αριστερού back, καθώς ο πάντοτε καλός Milner “αδικείται” φέτος στη θέση αυτή, ενώ ο Moreno αμυντικά δεν έχει βελτιωθεί σχεδόν καθόλου. Στο κέντρο, είναι επίσης πασιφανές ότι χρειάζεται ένας (αν όχι δύο) έμπειρος box to box μέσος που θα βελτιώσει, με την παρουσία του, τους υπόλοιπους παίκτες. Ακόμα, ο Mane μπορεί “να κάνει παπάδες”, αλλά δίχως την απόκτηση ενός ακόμη winger η συμβολή του θα στερείται ερείσματος (η θέση του 10ριού είναι υπερκαλυμμένη κατ΄εμέ). Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό αποτελεί η “από χθες” απόκτηση ενός αξιόπιστου center for που θα έχει το goal στο “αίμα” του. O Origi, αν και ταλαντούχος και κοντρολαρισμένος, δε δείχνει ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά και ο Sturridge, αν και εξαιρετικά ποιοτικός στην “καλή του μέρα” (κι όταν δεν έχει τραυματισμούς), έχει προσαρμοστεί ελάχιστα ως καθόλου στο σύστημα του Klopp. Το πείραμα του Klopp με το false 9 (συνήθως ο Firmino), αν και ευέλικτο, δεν είναι πάντοτε αποτελεσματικό σε όλα τα ματς και δεν νοείται ομάδα δίχως καθαρό επιθετικό.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Συνοψίζοντας, μπορούμε να υποστηρίξουμε τα εξής: η φετινή Liverpool, αν και διαθέτει ορισμένα θετικότερα στοιχεία στο παιχνίδι της, εντούτοις υπάρχουν σημαντικές ελλείψεις που πρέπει το καλοκαίρι να καλυφθούν επειγόντως. Η αγωνιστική πτώση των “κόκκινων” οφείλεται σε πολλούς παράγοντες και οι ευθύνες εναπόκεινται σε όλους (παίκτες-διοίκηση-προπονητικό team). Πλέον, λόγω και του εδάφους που έχει χαθεί, ο ρεαλιστικότερος στόχος για την ομάδα του Klopp είναι η είσοδος στην τετράδα, άρα και η εξασφάλιση της πολύτιμης (από πολλές πλευρές) ευρωπαϊκής συμμετοχής. Επειδή, όμως, η σεζόν “έχει ακόμα ψωμί” και η Premier League είναι πάντοτε απρόβλεπτη, ανατρεπτική και συναρπαστική, είναι καλό να μην προτρέχουμε και να εξαγάγουμε ασφαλέστερα συμπεράσματα στο τέλος της χρονιάς.