Στις 17 Φεβρουαρίου του 1974 η Ρεάλ Μαδρίτης γνώρισε από πρώτο χέρι τι θα πει «Γιόχαν Κρόιφ» και «ταπείνωση», αφού είχε χάσει στην έδρα της από τη Μπαρτσελόνα του Ολλανδού με σκορ 5-0.

Τα τελευταία χρόνια η Μπαρτσελόνα είναι η καλύτερη ή μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη.

Οι Καταλανοί έχουν ένα τόσο καλό σύνολο που αν σε μία σεζόν δεν σηκώσουν κάποια κούπα, τότε τη θεωρούν ως αποτυχημένη. Τόσο μεγάλες είναι οι προσδοκίες και οι απαιτήσεις που υπάρχουν πλέον.

Ωστόσο, πριν από μερικές δεκαετίες οι «μπλαουγκράνα» μπορεί να είχαν σπουδαίους παίκτες στις τάξεις τους, όμως, δεν είχαν και τα ανάλογα αποτελέσματα.

Συγκεκριμένα το σωτήριον έτος για το καμάρι της Καταλωνίας ήταν το 1973. Και πιο συγκεκριμένα το καλοκαίρι. Ο Ρίνους Μίχελς έχει φέρει τα πάνω- κάτω με τον Άγιαξ και το «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο» και έχοντας κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον «Αίαντα» τρεις συνεχόμενες φορές και πείθεται από τους ανθρώπους της Μπαρτσελόνα, ώστε να φύγει από το Άμστερνταμ και να ηγηθεί στην προσπάθεια της «Μπάρτσα» να γίνει και πάλι διεκδικήτρια του τίτλου. Για πρώτη φορά μετά το 1960 όταν και είχε πανηγυρίσει το τελευταίο της πρωτάθλημα.

Ο Ολλανδός τεχνικός με το που δίνει τα χέρια με τους Ισπανούς τους ζητάει ένα πράγμα. Ή μάλλον καλύτερα έναν τύπο που μπορεί στο γήπεδο να κάνει πολλά πράγματα και σωστά. Αυτό με μακρύ μαλλί, καδένα στο στήθος και ανοιχτόχρωμα μάτια: ο Γιόχαν Κρόιφ.

Ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» θα τα βρει σε όλα με τους διοικούντες τη Μπαρτσελόνα που για χάρη του έδωσαν ένα εκατομμύριο δολάρια στον Άγιαξ ποσό- ρεκόρ για την εποχή μιας και ο έμπειρος μεσοεπιθετικός γινόταν ο πρώτος παίκτης που «έσπαγε» το φράγμα του ενός εκατομμυρίου.

Ωστόσο, το ντεμπούτο του Κρόιφ με τη φανέλα των «μπλαουγκράνα» θα αργούσε πολύ. Συγκεκριμένα στην έβδομη αγωνιστική θα πραγματοποιούσε τη παρεθνική του εμφάνιση μαζί της σε ένα ματς με τη Γρανάδα.

Ο λόγος που οι φίλοι της «Μπάρτσα» έκαναν… αμάν να δουν έναν από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών οφείλεται στη μισητή αντίπαλό τους. Τη Ρεάλ Μαδρίτης. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής ο Άγιαξ είχε συμφωνήσει με τη «βασίλισσα», αλλά, ο Ολλανδός επιθετικός δεν ήθελε ούτε να… ακούει για τους «μερένχες» και αυτό γιατί είχε διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις με τον ισχυρό άνδρα της μαδριλένικης ομάδας, Φράνκο.

Παρόλα αυτά η Ρεάλ έκανε το «μπαμ» με την απόκτηση του Γερμανού, μαέστρου, Γκίντερ Νέτσερ, ενώ δεν έμεινε εκεί αφού «κυνήγησε» τη Μπαρτσελόνα και έκανε καταγγελία στην ισπανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία, με αποτέλεσμα ο «Ιπτάμενος Ολλανδός» να αργήσει να… απογειωθεί με τα καταλανικά χρώματα μιας και οι αρμόδιες αρχές έψαχναν την υπόθεση και τους πήρε αρκετό καιρό μέχρι να βγάλουν κάποιο πόρισμα.

Αυτή ήταν η πρώτη του «γεύση» από «κλάσικο». Η δεύτερη και πιο γλυκιά (για την ακρίβεια πετιμέζι) θα ερχόταν στις 17 Φεβρουαρίου του 1974 με τη Ρεάλ να φιλοξενεί στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» τη Μπαρτσελόνα με τους Μαδριλένους να είναι στη πέμπτη θέση της βαθμολογίας και τους Καταλανούς στη κορυφή της Λα Λίγκα με πέντε βαθμούς διαφορά.

To εν λόγω ματς έμελλε να μείνει στην ιστορία όχι μόνο για την παράσταση που έδωσε ο Κρόιφ επιβεβαιώνοντας πως ήταν στη πράξη και όχι μόνο στα χαρτιά ο καλύτερος παίκτης του κόσμου για εκείνη την εποχή, δίνοντας δύο ασίστ και σημειώνοντας ένα γκολ.

Αλλά και για την έκταση της νίκης των Καταλανών με σκορ 5-0 και δη στο άνδρο του… εχθρού. Εκτός από τα παραπάνω το συγκεκριμένο «κλάσικο» ακόμα και στις μέρες μας ξεχωρίζει, γιατί ήταν το πρώτο στο οποίο η Μπαρτσελόνα έπαιξε «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο» με τη Ρεάλ απλώς να… κοιτάει το έργο του Κρόιφ και των συμπαικτών του που με τις κινήσεις τους έκαναν… πλάκα στους «μαρμαρωμένους» Μαδριλένους που απλά έμειναν ικανοποιημένοι για την ήττα με σκορ 5-0, ενώ θα μπορούσαν να δεχτούν ακόμη περισσότερα γκολ.

Το τέλος της σεζόν ήταν ιδανικό για τη Μπαρτσελόνα, αφού για πρώτη φορά μετά το 1960 πανηγύρισε την κατάκτηση του τίτλου με αυτή να οφείλεται σ” ένα πολύ μεγάλο βαθμό στον Γιόχαν Κρόιφ και τον δάσκαλό του, Ρίνους Μίχελς.