Πιο Έλληνας από Έλληνες!

Μετά από μία ψηφοφορία που τον έφερε κοντά στο να περάσει μέχρι και τον σούπερ σταρ των Κλίβελαντ Καβαλίερς, Λεμπρόν Τζέιμς, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έγινε και επίσημα ο πρώτος Έλληνας μπασκετμπολίστας που θα αγωνιστεί σε All Star Game, δίπλα σε μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου μπάσκετ. Και θα με σταματήσει κάποιος πριν ολοκληρώσει την ανάγνωση της παραπάνω πρότασης και θα με ρωτήσει «Γιατί Έλληνας ρε φιλαράκι; Από που κι ως που Έλληνας;». Αγαπητέ φίλε άσε με να σου πω δύο τρία πράγματα για το τι θεωρώ εγώ πως είναι να φέρεις τον «τίτλο» του Έλληνα.

Όλες τις ημέρες που «έτρεχε» η ψηφοφορία για την συμμετοχή του Αντετοκούνμπο στο All Star Game, είδαμε πλήθος κόσμου να αντιδρά στην συλλογική αυτή προσπάθεια και να ενίσταται φέροντας ως επιχειρήματα την εθνικότητα, το χρώμα μέχρι και το επίθετο του Γιάννη. Είναι πράγματι όλα αυτά κριτήρια για να ονομαστεί κάποιος Έλληνας; Φυσικά και όχι.

Το να προβάλλει κανείς το επιχείρημα ότι ο Αντετοκούνμπο -και o κάθε Αντετοκούνμπο- είναι μαύρος, δεν έχει ελληνικό επίθετο και δεν έχει Έλληνες γονείς δεν φανερώνει τίποτα άλλο παρά το κόμπλεξ που τον κυριεύει γιατί εκείνος δεν τιμά την σημαία και την χώρα του όπως ένας Νιγηριανός που την αγάπησε και -κυρίως- την αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή σαν πατρίδα του. Και στο κάτω κάτω ποιος είναι «σωστός» Έλληνας; Αυτός που ξέρει να χορεύει συρτάκι; Εκείνος που θυμάται απ’ έξω την συνταγή του μουσακά; Ποιο είναι τέλος πάντων αυτό το γνώρισμα που σε κάνει Έλληνα; Και κυρίως τι από αυτά δεν έχει ο Γιάννης;

Θα μου έκανε μεγάλη εντύπωση αν όλοι όσοι επιτίθενται στον Αντετοκούνμπο, έχοντας τα λεφτά του, την φήμη του και κάνοντας αυτά που κάνει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, θα θυμούνταν τι εστί Ελλάδα. Γιατί, ο Γιάννης τουλάχιστον, μπορεί να ζει μία ζωή σαν παραμύθι κάθε μέρα εδώ και τέσσερα χρόνια περίπου, αλλά ουδέποτε ξέχασε την πατρίδα του. Γιατί πατρίδα κάποιου είναι η χώρα της οποίας την σημαία κουβαλάει στην μεγαλύτερή του διάκριση και παρά την αναγνωρισιμότητά του αρνείται να υπογράψει πάνω της. Πατρίδα είναι αυτή που όσο σκληρά κι αν σου φέρθηκε δεν την ξεχνάς ποτέ και την τιμάς όπου σταθείς κι όπου βρεθείς. Γιατί αυτό κάνει ο Γιάννης. Και είτε έμπαινε στο All Star Game είτε όχι θα είχε τιμήσει την Ελλάδα και με το παραπάνω.

Γι’ αυτό όσοι βιάστηκαν να βγουν να κρίνουν και να αμφισβητήσουν την εθνικότητα του Αντετοκούνμπο, ας ανατρέξουν λίγο στο παρελθόν και ας ανακαλέσουν την τελευταία φορά που έκαναν κάτι για την Ελλάδα ή που ένιωσαν περήφανοι που είναι Έλληνες. Και μιας και αναφερόμαστε σε όλους αυτούς τους «Έλληνες» να πούμε και δυο κουβέντες για όλους εκείνους που κατά την προσφιλή τακτική τους, βλέποντας τον Γιάννη καταξιωμένο, με ένα βαρύ συμβόλαιο στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ, πλέκουν το εγκώμιό του, ξεχνώντας όμως τους δρόμους από όπου ξεκίνησε. Τι εννοώ;

Ο μικρός και άσημος τότε Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε περάσει μέρος της παιδικής του ηλικίας πουλώντας πράγματα στα φανάρια προκειμένου να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του. Όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά που παραμένουν μέχρι και σήμερα στην ίδια θέση. Είναι συνεπώς τουλάχιστον υποκριτικό να «δοξάζει» κανείς ένα παιδί που ξεκίνησε από αυτά τα φανάρια και σε άλλα που συναντά επί καθημερινής βάσης να εξαντλεί την αδιαφορία του. Λίγη ανθρωπιά δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.

Υ.γ. Ραντεβού στη Νέα Ορλεάνη!