Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πήρε μεταγραφή στη Μακάμπι και στο debut.gr ασχολούμαστε με ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του. Θα εστιάσουμε σε έναν πιο αφανή και συνάμα κομβικό ρόλο ενός προπονητή, το ήθος του. Κι αυτόν τον ενσαρκώνει ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού. Η πειθαρχία, μότο της δουλείας του. Ιούνιος του 2015. Αλεξάνδρειο. Τρίτος ημιτελικός πρωταθλήματος κόντρα στον Άρη. Ο […]

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πήρε μεταγραφή στη Μακάμπι και στο debut.gr ασχολούμαστε με ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του. Θα εστιάσουμε σε έναν πιο αφανή και συνάμα κομβικό ρόλο ενός προπονητή, το ήθος του. Κι αυτόν τον ενσαρκώνει ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού.

Η πειθαρχία, μότο της δουλείας του.

Ιούνιος του 2015. Αλεξάνδρειο. Τρίτος ημιτελικός πρωταθλήματος κόντρα στον Άρη. Ο κόουτς Σφαιρόπουλος αντικαθιστά τον Αγραβάνη, αυτός αντιδρά και απευθείας αποστέλλεται στα αποδυτήρια. Νοέμβριος του 2016. Μια μέρα από το μάτς με τη Γαλατασαράι στη Τουρκία ο Γκρίν διαμαρτύρεται για το χρόνο συμμετοχής και ενημερώνεται πως για την επόμενη εβδόμαδα είναι σε άδεια. Τελικοί πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό. Ο Παπανικολάου διαμαρτύρεται στο διαιτητικό τιμ και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος του δείχνει τον δρόμο για τα…ξεκούραστα αποδυτήρια. Για ποιόν λόγο λοιπόν; Επειδή “γκρίνιαξε στους διαιτητές”.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος αποτελεί ένα πρότυπο προπονητή, σε ένα σημείο. Στο θέμα της σοβαρότητας και της οργάνωσης σε μία ομάδα. Θεωρεί πως αν χαθεί η συνοχή ενός συνόλου, δεν θα υπάρχει συνεννόηση και τελικώς αποτέλεσμα. Εστιάζει στον αγώνα και στο παιχνίδι του μη επηρεαζόμενος από νεύρα και πίεση. Η ηρεμία που εκπέμπει μπορεί να προβληματίζει κάποιους και να μη τους αρέσει μάλιστα. Όμως το ήρεμο και το καθαρό μυαλό βγάζει σχέδια και έχει την ικανότητα να τα πετυχαίνει. Δε σημαίνει πως επειδή ο προπονητής αυτός δε φωνάζει στον αγώνα και δεν είναι εκρηκτικός, πως δεν εκνευρίζεται και δεν τον ενδιαφέρει η συνέχεια της ομάδας και του παιχνιδιού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ημίχρονο απέναντι στη Μπαρτσελόνα στον τέταρτο αγώνα πλεί-οφς της Γιούρολιγκ. Ο Ολυμπιακός έχανε και υπήρχε ο φόβος για μπρέικ της καταλανικής ομάδας. Το παιχνίδι λήγει με το μπάζερ μπίτερ του “Άγιου Γεώργιου Πρίντεζη” και η ομάδα προκρίνεται στο φάιναλ φορ. Πρίν από όλα αυτά ακούγεται από το σταφ του γηπέδου, να λέγεται πως ο Γιάννης Σφαιρόπουλος ακούστηκε έξω από τα αποδυτήρια. Τα νεύρα του ήταν απίστευτα και η δίψα του για νίκη αδιαμφισβήτητη.

Το χειροκρότημα.

Τέσσερα χρόνια στον Ολυμπιακό, θυμόμαστε καλά ένα πράγμα από τον Γιάννη Σφαιρόπουλο, το αδιάκοπο χειροκρότημα. Μια χαμένη επίθεση δε σήμαινε τίποτα για τον προπονητή αυτό. Σημασία έχει όπως λέει ο ίδιος, “να βγαίνει το σχέδιο και τα σούτ θα μπουν”. Έχει ένα δίκιο. Η δουλειά του δεν είναι να βάλει ο ίδιος το σουτ, αλλά να είναι ο υπεύθυνος ώστε η μπάλα να βρεθεί σε ελεύθερα χέρια. Σίγουρα τον στεναχωρεί η αστοχία. Όμως ένα σουτ επηρεάζεται από τύχη, από ψυχολογία και από πολλούς άλλους παράγοντες. Η ενθάρρυνση διαδραματίζει μεγάλο ρόλο στην ψυχολογία ενός παίκτη. Τον αναγκάζει να μπει σε σκέψεις, να κλειστεί στον εαυτό του, να κάνει αυτοκριτική με σκοπό να βγάλει τον καλύτερο του εαυτό. Όταν βλέπεις τον ίδιο σου τον προπονητή να σε εμπιστεύεται σε ένα κακό σου βράδυ, δε μπορείς να μη πιστέψεις στις ίδιες σου τις δυνατότητες.

Ας γυρίσουμε λοιπόν λίγο πίσω. Ημιτελικός Γιούρολιγκ, απέναντι στη Τσσκα Μόσχας. Ο Βασίλης Σπανούλης έχει 0/12 ενέργειες. Απογοητευμένος και χωρίς να βοηθάει τον εαυτό του και την ομάδα του, ο κόουτς Σφαιρόπουλος τον πιάνει και του μιλάει. Αποτέλεσμα, 14 συνεχόμενο πόντοι του αρχηγού, μεγάλα τελευταία σουτ και πρόκριση του Ολυμπιακού σε έναν ακόμη τελικό φάιναλ φορ. Συγκινείται και αφήνεται στην αγκαλιά της οικογένειας του. Αφανής ήρωας; Ο προπονητής του. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος εκείνη την ώρα του μίλησε ιδιαιτέρως και του έφτιαξε το ηθικό. Τον έκανε να καταλάβει πόσο σημαντικός είναι για την ομάδα και πως τρία καλά δεκάλεπτα δε κρίνουν τα πάντα. Και ειλικρινά, δεν έκριναν τίποτα.

Ήταν σύνηθες εξάλλου να βλέπουμε τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να επικροτεί προσπάθειες παικτών του, ενώ η ομάδα του έχανε με 25 πόντους. Τι κι αν έμενε ένα λεπτό για τη λήξη. Ήθελε να δώσει το μήνυμα πως δεν αξίζει να παρατάς κάτι στο μπάσκετ, πως όλα είναι πιθανά αν εσύ το θελήσεις. Όλα κρίνονται από σένα και από την προσπάθεια που θα καταβάλεις. Η βολικότητα των παικτών του σε μια ήττα ή σε μια εύκολη νίκη, δεν συγκινεί τον άλλοτε προπονητή του Ολυμπιακού. Δεν επαναπαύθηκε ποτέ στον πάγκο του, ούτε και θα το κάνει.

Κύριος στα όλα του.

Ευγένεια προς τους συναδέλφους του. Σεβασμός στους ίδιους του, τους παίκτες. Ένα διάχυτο ήθος χαρακτηρίζει τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Η ηρεμία που εκπέμπει αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πρότυπο επικοινωνίας με διοίκηση και παίκτες. Από όποια ομάδα κι αν φύγει, όλοι θα τον επαινούν. Ακόμη κι ο Νίκος Παππάς, παίκτης του αιώνιου αντιπάλου τον ονόμασε ως τον κορυφαίο προπονητή του. Από τον Ολυμπιακό έφυγε ως φίλος. Παρότι δεν είχε κατακτήσει πολλά όλοι τον αποχαιρέτησαν με ένα “ευχαριστώ”. Παίκτες, διοίκηση, κόσμος. Είναι από αυτούς τους ανθρώπους που νοιάζεσαι την παρακολουθείς την συνέχεια τους. Δεν έδωσε ποτέ δικαίωμα ώστε να αμφισβητήσουν την ωριμότητα του χαρακτήρα του. Πλέον κάνει ένα νέο ξεκίνημα στη Μακάμπι. Κανείς δε θα μπορούσε να μη του ευχηθεί τα καλύτερα, συμπαθεί δεν τον συμπαθεί.