Στο πρόσωπο του Γιούργκεν Κλοπ, ο Ζοσέ Μουρίνιο μπορεί να εντοπίσει το στοιχείο που του λείπει και τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μία ακόμη απόλυση από πάγκο μεγάλης ομάδας.

Ύστερα από τη νέα ήττα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τη Γουέστ Χαμ στο “Ολυμπιακό Στάδιο”, οι “κόκκινοι διάβολοι” έμειναν στους 10 βαθμούς με το πέρας των πρώτων 7 αγωνιστικών της Πρέμιερ Λιγκ. H τελευταία φορά που η Γιουνάιτεντ πραγματοποίησε χειρότερο ξεκίνημα στη σεζόν ήταν την αγωνιστική περίοδο 1989/1990 όταν είχε συλλέξει μόλις 7 βαθμούς. Έτσι, η προπονητική καρέκλα του Ζοσέ Μουρίνιο “τρίζει” ακόμα περισσότερο και μοιάζει θέμα χρόνου πια η απομάκρυνσή του από τον πάγκο των “κόκκινων διαβόλων”.

Τι είναι αυτό, όμως, που οδήγησε τον “Special One” να κινδυνεύει να απολυθεί από τον πάγκο ομάδας στο τρίτο έτος της θητείας του για τέταρτη φορά στην προπονητική του καριέρα. Μα φυσικά ο αυτοκαταστροφικός του χαρακτήρας. Η ανικανότητα του να βάλει το συνολικό καλό της ομάδας πάνω από το εγώ του τον οδήγησε για μία ακόμη φορά να χάσει τα αποδυτήρια της ομάδας και να έρθει σε ρήξη με μία σειρά ποδοσφαιριστών.

Πιο τρανταχτό παράδειγμα αποτελούν οι ψυχραμένες σχέσεις του με τον πιο ποιοτικό ποδοσφαιριστή της Γιουνάιτεντ, τον Πολ Πογκμπά. Ειδικότερα, από πέρυσι ο Γάλλος είχε παράπονα από τον Πορτογάλο τεχνικό για τον τρόπο παιχνιδιού που υιοθετούσε η ομάδα του, ο οποίος δεν τον βοηθούσε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Έτσι, μετά την πρόσφατη ισοπαλία της Γιουνάιτεντ στο “Ολντ Τράφορντ” επί της Γουλβς, ο Γάλλος σούπερ σταρ τόνισε την ανάγκη της ομάδας του να παίζει πιο επιθετικά.

Όταν αγωνιζόμαστε στην έδρα μας είναι αναγκαίο να παίζουμε πιο επιθετικά. Έτσι είναι το ‘Ολντ Τράφορντ’. Παίζουμε στο σπίτι μας και με την Γουλβς έπρεπε να παίξουμε καλύτερα. Νομίζω πως οι ομάδες φοβούνται όταν βλέπουν την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να επιτίθεται. Αυτό ήταν το λάθος μας. Απλά πρέπει να πρεσάρουμε όπως κάναμε την περασμένη σεζόν απέναντι σε Τότεναμ, Άρσεναλ, Λίβερπουλ, Τσέλσι. Όταν παίζουμε πιο αμυντικά είναι ευκολότερο για τους αντιπάλους μας.

Ο Ζοσέ Μουρίνιο αντέδρασε σπασμωδικά στην επιλογή του παίκτη του να καταθέσει την άποψη του και αποφάσισε να του αφαιρέσει το περιβραχιόνιο. Ο ίδιος, φυσικά, αρνήθηκε στη συνέντευξη τύπου πριν από το παιχνίδι με τα “σφυριά” την όποια κόντρα με τον Πογκμπά αν και τόνισε ότι ο πρώην παίκτης της Γιουβέντους δεν είναι μεγαλύτερος από την ομάδα. Όσο, όμως, και αν ο τεχνικός της Γιουνάιτεντ διέψευσε τη ρήξη του με τον 25χρονο μέσο, η αγωνιστική εικόνα ενός εκνευρισμένου και αδιάφορου Πογκμπά στην αναμέτρηση με αντίπαλο τη Γουέστ Χαμ έλεγε όλη την αλήθεια σχετικά με τις σχέσεις των δύο ανθρώπων.

https://twitter.com/AdamCatterall/status/1044952741255294976?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1044952741255294976%7Ctwgr%5E363937393b636f6e74726f6c&ref_url=https%3A%2F%2Fdebut.gr%2F2018%2F10%2F01%2Fzose-des-pws-kanei-o-klop%2F

Φυσικά δεν είναι μόνο ο Πογκμπά που δε βλέπει με καλό μάτι τον πρώην τεχνικό της Ίντερ. Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα της Mirror τα αποδυτήρια του συλλόγου έχουν χωριστεί σε δύο μέτωπα. Το ένα είναι με το πλευρό του Πογκμπά και στην ουσία επιθυμεί την απομάκρυνση του Μουρίνιο από την τεχνική ηγεσία της ομάδας και το άλλο τάσσεται υπέρ της παραμονής του Πορτογάλου. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν παίκτες που έχουν παραγκωνιστεί, όπως ο Άντονι Μαρσιάλ, ο Έρικ Μπαγί και ο Αντρέας Περέιρα αλλά και βασικοί ποδοσφαιριστές, όπως ο Λουκ Σο και ο Φρεντ.

Ας σημειωθεί ότι πριν 3 χρόνια ο Μουρίνιο είχε βρεθεί σε μία ανάλογη κατάσταση στην Τσέλσι, τα αποδυτήρια της οποίας έχασε μέσα σε λίγες εβδομάδες μετά το άσχημο ξεκίνημα των “μπλε” στην Πρέμιερ Λιγκ. Τότε, ο Εντέν Αζάρ και ο Ντιέγκο Κόστα είχαν παράπονα από τον προπονητή τους, με αποτέλεσμα να αναγκάσουν τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς να δείξει την πόρτα της εξόδου για δεύτερη φορά στον “Special One”. Παρόμοια περιστατικά είχαν διαδραματιστεί και στην τρίτη του χρονιά στη Ρεάλ Μαδρίτης. Τότε είχε χάσει τον έλεγχο των αποδυτηρίων και την εμπιστοσύνη των παικτών του, καθώς είχε δημόσια έρθει σε διαμάχη με το παίκτη-“σημαία” της “βασίλισσας”, Ίκερ Κασίγιας.

Συνεπώς, επιβεβαιώνεται για μία ακόμη φορά ότι η διαχείριση προσώπων αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του αυτοπροσδιοριζόμενου ως “εκλεκτού”. Η αδυναμία του Μουρίνιο, βέβαια, όσον αφορά το man management, δεν εμφανίστηκε στην τρίτη του σεζόν στη Ρεάλ Μαδρίτης. Απλώς, οι προηγούμενες επιτυχίες του σε Πορτογαλία, Αγγλία και Ιταλία έκρυβαν αυτό το στοιχείο. Όταν σταδιακά άρχισε να ξεπερνιέται το συντηρητικό στυλ παιχνιδιού που εισήγαγε από τη θητεία του στη Πόρτο και το ποδόσφαιρο εκσυγχρονίστηκε, τότε αναδείχθηκε ακόμα περισσότερο ο εγωιστικός του χαρακτήρας με τις συνέπειες που καταγράψαμε προηγουμένως.

Σε αυτό το σημείο “κουμπώνει” και ο τίτλος του συγκεκριμένου άρθρου. Η μεγαλύτερη αδυναμία του Μουρίνιο ως προπονητή αποτελεί το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του τεχνικού της Λίβερπουλ, Γιούργκεν Κλοπ. Η ικανότητα του Γερμανού προπονητή να βγάζει τον καλύτερο εαυτό των παικτών του, τον έχει βοηθήσει έτσι ώστε όλοι οι ποδοσφαιριστές του να μιλάνε πάντα με τα καλύτερα λόγια για εκείνον.

Γι αυτό το λόγο ο Κλοπ παίρνει υπεραξίες από τους ποδοσφαιριστές του ενώ ο Ζοσέ Μουρίνιο βλέπει τα μεγάλα ονόματα που υπάρχουν στο ρόστερ των ομάδων του να απογοητεύουν. Τα παραδείγματα είναι ενδεικτικά και παρμένα από τα φετινά έμψυχα δυναμικά της Λίβερπουλ και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Με τον Κλοπ οι Ρόμπερτσον, Γκόμεζ, Αλεξάντερ, Χέντερσον, Βαϊνάλντουμ, Μίλνερ, Φιρμίνο, Μανέ και Σαλάχ πραγματοποιούν τις καλύτερες σεζόν στις καριέρες τους, έχοντας απογειώσει τη χρηματιστηριακή τους τιμή. Αντίθετα, με τον Μουρίνιο, οι Σάντσεζ, Πογκμπά, Μάτιτς, Λουκάκου δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα ενώ οι Λίνγκαρντ, Ράσφορντ και Μαρσιάλ έχουν παραμείνει στάσιμοι και δεν έχουν βελτιωθεί.

Όταν δεν έχεις με το μέρος σου του παίκτες σου τότε όσο καλός προπονητής και αν είσαι δεν πρόκειται να βγάλεις τον καλύτερο εαυτό των ποδοσφαιριστών σου. Η ιστορία έχει δείξει ότι ο αυτάρεσκος Μουρίνιο προτιμά να ικανοποιεί τον εγωισμό του από το να βάλει νερό στο κρασί του και να παραδεχτεί τα όποια λάθη έχει κάνει με παίκτες του. Γι΄αυτό το λόγο, ο Γιούγκεν Κλοπ έχει πια περισσότερες ελπίδες να θεωρηθεί πιο επιτυχημένος προπονητής από τον συνάδελφό του όταν ολοκληρωθούν οι καριέρες και των δυο τους στους πάγκους συλλόγων.