Ένας συνταγματάρχης για τη «βασίλισσα»

Τα πρώτα βήματα

Λέγεται πως στα 12 μόλις χρόνια του έπαιξε για πρώτη φορά με τη μεγάλη ομάδα της Κίσπεστ, με το ψευδώνυμο Μίκλος Κόβατς, με σκοπό να αποφύγει τους κανονισμούς ηλικίας.

Ο Καλπάζων Συνταγματάρχης

Το 1949  τα διοικητικά της Χόνβεντ αναλαμβάνει ο Ουγγρικός στρατός, με τον Πούσκας να αποκτά στρατιωτικό βαθμό, αυτό του συνταγματάρχη.

Η ομάδα αποκτά όλους τους νεαρούς κορυφαίους της χώρας, συνθέτοντας την μετέπειτα εθνική Ουγγαρίας.

Ο Πούσκας βγαίνει τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, ενώ το 1947/48 τα 50 του γκολ, τον αναδεικνύουν πρώτο σκόρερ σε όλη την Ευρώπη.

Συνολικά στις 12 σεζόν του εκεί πετυχαίνει 352 γκολ σε 341 παιχνίδια με τη μεταγραφή να είναι πλέον σίγουρη.

Το παραπάνω βήμα

Η Εσπανιόλ τον δοκιμάζει, αυτός εντυπωσιάζει, όμως οι Καταλανοί δεν του προσφέρουν συμβόλαιο. Ο Εθνικός Πειραιά, φτάνει κοντά στην απόκτησή του, όμως ο Ούγγρος ψάχνει κάτι καλύτερο.

Η Γιουνάιτεντ έρχεται σε συμφωνία μαζί του, όμως ο ίδιος δε γνωρίζει τη γλώσσα κι εκτός αυτού, λόγω των κανονισμών της ομοσπονδίας για τους ξένους ποδοσφαιριστές, η μεταγραφή ακυρώνεται.

Στην Ιταλία Γιουβέντους και Μίλαν δεν κάνουν κίνηση και η πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης, γίνεται αποδεκτή, προλαβαίνοντας αυτή της Εσπανιόλ.

Εκεί, στα 31 του χρόνια, γίνεται αχτύπητο δίδυμο με τον Ντι Στέφανο, πετυχαίνει τέσσερα χατ-τρικ στην πρώτη του σεζόν.

Σε οχτώ σεζόν πετυχαίνει 156 γκολ σε 180 αγώνες του ισπανικού πρωταθλήματος, σκοράροντας 20+ γκολ στις έξι πρώτες του χρονιές, βγαίνοντας πρώτος σκόρερ τέσσερις φορές.

Κερδίζει πέντε πρωταθλήματα κι ένα κύπελλο, ενώ σκοράρει 39 φορές σε 35 αγώνες του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, βοηθώντας την ομάδα του να κατακτήσει τρεις φορές τον τίτλο αυτό.

Συνολικά πετυχαίνει 242 τέρματα σε 262 παιχνίδια.

Δύο εθνικότητες

Ο Πούσκας, όπως κι ο Ντιέγκο Κόστα φέτος, πήρε μέρος με δύο διαφορετικά εθνόσημα, σε επίσημους αγώνες.

Με την εθνική Ουγγαρίας παίζει 85 φορές σκοράροντας 84 γκολ, κερδίζοντας το Βαλκανικό Κύπελλο το 1947, τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1952 και το Ευρωπαϊκό Κύπελλο του 1953, ενώ στο Παγκόσμιο της επόμενης χρονιάς κερδίζει τη δεύτερη θέση, χάνοντας τον τελικό από τη Δυτική Γερμανία.

Το 1962 παίρνει την ισπανική εθνικότητα, με την οποία παίζει τέσσερις φορές, με τις τρεις από αυτές να είναι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, όμως δεν σκοράρει κανένα γκολ.

Στον πάγκο, δεν τα καταφέρνει

Το 1967 ξεκινάει την προπονητική του καριέρα, από την Αμερική και τους Γκόλντεν Γκέιτ  Γκέιλς του Σαν Φρανσίσκο, την επόμενη σεζόν πηγαίνει στο Βανκούβερ για την τοπική ομάδα.

Στις δύο αυτές ομάδες, παίρνει τις πρώτες εμπειρίες του, με στόχο την επιστροφή στην Ευρώπη.

Η Αλαβές είναι η πρώτη του ευρωπαϊκή εμπειρία ως προπονητής, όμως φεύγει αμέσως την επόμενη σεζόν, με το δρόμο του να τον οδηγεί στην Ελλάδα.

Η μεγαλύτερη επιτυχία του

Στη χώρα μας, αναλαμβάνει τον Παναθηναϊκό το 1970. Μένει τέσσερις σεζόν εδώ και καταφέρνει να φτάσει την ομάδα στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1971, στον οποίο χάνει με 2-0 από τον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ.

Παίρνει το πρωτάθλημα της επόμενης σεζόν, όμως δεν καταφέρνει κάτι καλύτερο και φεύγει δύο σεζόν αργότερα.

Επιστρέφει στη χώρα μας μετά από τρεις αποτυχημένες σεζόν, σε Μούρθια, Κόλο-Κόλο και εθνική Σαουδικής Αραβίας κι αναλαμβάνει την ΑΕΚ.

Εκεί, έχει μια φοβερή ομάδα, με Μπάγεβιτς, Μαύρο αλλά και μεταγραφική ενίσχυση τον Μίμη Δομάζο.

Η ομάδα όμως δεν καταφέρνει να πάρει νίκες στα κρίσιμα παιχνίδια και ο πρόεδρος Μπάρλος, τον απομακρύνει, με την ομάδα να παίρνει στο τέλος το πρωτάθλημα.

Το τέλος της προπονητικής καριέρας

Ακολουθούν διαδοχικά, πέντε ομάδες από το 1979 ως το 1993. Αλ Μασρύ, Σολ ντε Αμέρικα, Κέρο Πορτένιο, Ελλάς Μελβούρνη και εθνική Ουγγαρίας, στην οποία κάθεται για τέσσερα μόνο παιχνίδια, τελειώνοντας την καριέρα του.

Μετέπειτα ζωή κι ο θάνατος

Το 2000 διαγνώστηκε με τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Εισήχθη στο νοσοκομείο της Βουδαπέστης, το Σεπτέμβριο του 2006 και στις 17 Νοέμβρη πεθαίνει από πνευμονία.

Η κηδεία του γίνεται με στρατιωτικές τιμές, ενώ εκατομμύρια Ούγγροι βγαίνουν στους δρόμους για να τιμήσουν τη μνήμη του.

Βραβείο «Φέρεντς Πούσκας»

Το 2009 η FIFA ανακοινώνει ένα καινούριο βραβείο, αυτό του καλύτερου γκολ της χρονιάς που πέρασε και απονέμεται είτε σε άντρα ποδοσφαιριστή, είτε σε γυναίκα.

Το βραβείο παίρνει το όνομα του θρυλικού Ούγγρου, καθώς σε όλη του την καριέρα έβαζε εξαιρετικά και σπάνιας ομορφιάς τέρματα, αλλά και γιατί κατέχει το ρεκόρ γκολ, μέσο όρο, σε εθνικές ομάδες, με 84 τέρματα σε 85 συμμετοχές.

Η σύμπτωση είναι, πως ο πρώτος που κατακτά αυτό τον τίτλο,  είναι κι αυτός που μας έδωσε το λόγο να γράψουμε σήμερα για τον μεγάλο αυτό επιθετικό. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Για την ιστορία, ο Πορτογάλος τότε ήταν ακόμα στη Γιουνάιτεντ και το γκολ που βραβεύτηκε ήταν αυτό κόντρα στην Πόρτο για τους προημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ.