“Πάμε στου Καραΐσκάκη”

Αυτό είναι το σύνθημα που κυριαρχεί στα στόματα και τις καρδιές όλων των φιλάθλων του Ολυμπιακού μετά από το –αν μη τι άλλο- εκρηκτικό ξεκίνημα της ομάδας του Πειραιά στην φετινή αγωνιστική περίοδο.

Σε προηγούμενα άρθρα μου έχω κατ’ επανάληψη τονίσει την λανθασμένη λειτουργία όλου του ποδοσφαιρικού τμήματος στις εκάστοτε στιγμές όμως επειδή η κριτική είναι ουσιώδης μόνο όταν γίνεται χωρίς παρωπίδες, πρέπει να ομολογήσουμε πως τα πράγματα έχουν πλέον αλλάξει.

Η περσινή εικόνα διάλυσης σε όλα τα επίπεδα έδωσε την θέση της στην ψυχραιμία, στις σωστές αποφάσεις και στην εύρυθμη λειτουργία και συνεργασία μεταξύ διοίκησης, τεχνικού team και ποδοσφαιριστών.

Η διοίκηση του συλλόγου ενήργησε γρήγορα, κατάφερε να φέρει στην ομάδα αρκετούς ποδοσφαιριστές (άλλους πιο γνωστούς και άλλους όχι) και να στηρίξει έμπρακτα το νέο προπονητή παρά το περσινό πάθημα με τον Χάσι.

Ταυτόχρονα, οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές πέρασαν μαζί το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, « δέθηκαν» ως ομάδα και παρουσίασαν τις μέχρι τώρα εντυπωσιακές εμφανίσεις αν αναλογιστεί κανείς και το χρονικό σημείο στο οποίο βρισκόμαστε.

Οι τελευταίες προσθήκες των πεπειραμένων Νάτχο, Γκιγιέρμε, Τουρέ και Κούκα αλλά και των ταλαντούχων Σα και Ναχουέλ, δημιουργούν στον κόσμο του Ολυμπιακού προσδοκίες για θέαμα μέσα από το γρήγορο ποδόσφαιρο που άλλωστε είναι στο DNA της ομάδας του Πειραιά.

Το μεγαλύτερο επίτευγμα όμως οργανισμού με το όνομα «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ», αποτελεί το γεγονός πως κατάφερε να συσπειρώσει τον κόσμο του, να τον πείσει- μέχρι τώρα- πως φέτος πρόκειται να παρακολουθήσει θεαματικό ποδόσφαιρο και φυσικά να τον κάνει να αδημονεί μέχρι το επόμενο παιχνίδι.

Αγωνιστικά αυτό έγινε διότι ο Ολυμπιακός φρόντισε να αποκτήσει παίκτες που προέρχονται από διαφορετικά μονοπάτια.

Αφενός μεν παίκτες που είχαν στο παρελθόν φορέσει την φανέλα του και είχαν διακριθεί όπως οι Τοροσίδης, Φετφατζίδης και Τουρέ.

Από την άλλη πλευρά παίκτες με δεδομένη εμπειρία από άλλα μεγαλύτερα πρωταθλήματα όπως οι Νάτχο, Γκιγιέρμε, Κούκα και Γκερέρο, Χριστοδουλόπουλος.

Ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο είναι πως στηρίζονται και παιδιά όπως ο ταλαντούχος ακραίος μπακ Τσιμίκας αλλά και το 19χρονο διαμάντι που ακούει στο όνομα Μαντί Καμαρά και έχει «κλέψει» τις καρδιές των φιλάθλων.

Ο λόγος της -μέχρι τώρα- καλής παρουσίας και λειτουργίας εστιάζεται σε μία και μόνο λέξη η οποία δεν είναι άλλη από την λέξη «κίνητρο».

Ο Ολυμπιακός λοιπόν και ενσωμάτωσε παίκτες οι οποίοι έχουν όρεξη να προσφέρουν και να διακριθούν με το σύλλογο.

Άλλοι για τελευταία φορά στην καριέρα τους και άλλοι οι οποίοι μέσα από αυτό θα καθιερωθούν στην φίλαθλη κοινή γνώμη και θα καταφέρουν εξασφαλίσουν μεταγραφή μακριά από το κατά τα άλλα μίζερο και «λίγο» ελληνικό πρωτάθλημα.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Εάν ο οποιοσδήποτε στον Ολυμπιακό( διοίκηση, παίκτες και φίλαθλοι) πιστέψει πως η χρονιά τελείωσε εδώ τότε θα έχουμε δράματα.

Ούτε οι προκρίσεις επί των Λουκέρνη και Μπέρνλι, ούτε το σαρωτικό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα είναι στοιχεία ικανά να «δικαιολογήσουν» μια ολόκληρη αγωνιστική περίοδο.

Απαιτείται πολλή δουλειά, θάρρος, πίστη, συντροφικότητα και αυταπάρνηση για να επιστρέψει ο Ολυμπιακός εκεί που ανήκει στην Ελλάδα αλλά και να πραγματοποιήσει καλές εμφανίσεις στην Ευρώπη εναντίον δυνατών αντιπάλων.

Υγ. Πρώτο δείγμα θετικότατο, ίδωμεν….