Ο Ολιβιέ Ζιρού λοιδορήθηκε όσο λίγοι στο φετινό Μουντιάλ και το debut.gr επιχειρεί να αξιολογήσει αν δικαιούται να δέχεται τόσο μεγάλη κριτική.

Ζούμε σε μία χώρα των άκρων. Συνεπώς και οι απόψεις μας συνήθως θα βρίσκονται κάπου εκεί. Όταν, δηλαδή, τοποθετούμαστε επί ενός ζητήματος δεχόμαστε μόνο το άσπρο ή το μαύρο. Σπάνια ενστερνιζόμαστε την ύπαρξη σκιών του γκρι. Από τη στιγμή, μάλιστα, που ο καθένας στην Ελλάδα έχει άποψη για τα πάντα, τότε είναι πολύ εύκολο να ακούγονται ολοένα και περισσότερες γενικεύσεις και υπερβολές.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στο ποδόσφαιρο. Στην εποχή του διαδικτύου και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αυξάνεται η δυνατότητα παρακολούθησης αθλητικών γεγονότων. Ως εκ τούτου, όλο και περισσότεροι έρχονται σε επαφή με τους αστέρες του αθλήματος και εκφράζουν τις απόψεις τους γι΄αυτούς. Αυτό παρακολουθήσαμε να συμβαίνει και στο φετινό Μουντιάλ, με τον Νείμάρ και την εθνική Αργεντινής να έχουν την τιμητική τους όσον αφορά την κριτική που δέχτηκαν.

Το πιο πρόσφατο θύμα των social media που βρίσκεται μέχρι και σήμερα στην επικαιρότητα και σχολιάζεται αρνητικά είναι ο στράικερ της εθνικής Γαλλίας Ολιβιέ Ζιρού. Ο σέντερ φορ των “τρικολόρ” ολοκλήρωσε το τουρνουά με 7 συμμετοχές συμπληρώνοντας 465 λεπτά στον αγωνιστικό χώρο, ένας αριθμός δηλαδή που αντιστοιχεί σε 5 γεμάτα παιχνίδια. Ο απολογισμός του σε αυτά τα παιχνίδια ήταν φτωχός, καθώς δεν βρήκε καμία φορά δίχτυα, μοίρασε μία ασίστ και αντίκρισε μία φορά την κίτρινη κάρτα. Αν προσθέσει κανείς σε όλα αυτά το γεγονός ότι σε ένα ολόκληρο τουρνουά δεν κατάφερε να στείλει καμία από τις 13 τελικές του στην εστία τότε μπορεί με μία πρώτη ανάγνωση να δικαιολογήσει τους επικριτές του Ζιρού.

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, όμως, η δουλειά του σέντερ φορ δεν περιορίζεται μόνο στο να “κολλάει” τη μπάλα στο πλεκτό. Ο σύγχρονος στράικερ πρέπει να ξέρει να προσαρμόζεται σε τακτικά “καλούπια” και να μπορεί να αγωνιστεί έξω από το “κουτί”. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να συμμετάσχει σε διαφορετικούς τρόπους παιχνιδιού της ομάδας του. Υπό αυτό το σκεπτικό επέλεξε ο Ντιντιέ Ντεσάν να αξιοποιήσει τον Ζιρού και να συνεχίσει να τον εμπιστεύεται παρά την αφλογιστία του.

Συγκεκριμένα, δεδομένου του συντηρητικού στυλ που ακολούθησε η Γαλλία, ο Ντεσάν περίμενε από τον Ζιρού να προσφέρει πολλές βοήθειες στο ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού. Έτσι, όταν οι “τρικολόρ” περίμεναν το αντίπαλο τους στο μισό γήπεδο, ο πρώην παίκτης της Άρσεναλ αποτελούσε ένα έξτρα παίκτη στην προσπάθεια που έκαναν οι Γάλλοι να αμυνθούν. Συχνά, μάλιστα, θυσιαζόταν, φθάνοντας να μαρκάρει κοντά στην περιοχή του Γιορίς. Αυτήν την αποστολή υπηρέτησε με τον καλύτερο τρόπο στην αναμέτρηση με το Βέλγιο, δίνοντας βοήθειες στην τριάδα της μεσαίας γραμμής και δυσκολεύοντας το passing game των “κόκκινων διαβόλων” με το συνεχές του πρέσινγκ στη μπάλα.

Πέρα από αυτή τη δουλειά, όμως, ο Ζιρού πρόσφερε βοήθειες και στην επιθετική λειτουργία της ομάδας του. Ειδικότερα, στη μοναδική του ασίστ στη διοργάνωση (ο καλύτερος στη συγκεκριμένη κατηγορία είχε 2 τελικές πάσες) κατόρθωσε να κρατήσει τη μπάλα όσο χρειαζόταν και να την μοιράσει στον Εμπαπέ, ο οποίος έβαλε ταφόπλακα στις ελπίδες της εθνικής Αργεντινής για πρόκριση. Επιπλέον, χάρη στη σωματοδομή του και στην ικανότητα του στο ψηλό παιχνίδι μπορούσε να απασχολεί δύο στόπερ, με συνέπεια να ανοίγει χώρους για τον Εμπαπέ και τον Γκριζμάν.

Όλα αυτά, φυσικά, δε μπορούν να θεωρηθούν ικανά για να χαρακτηρίσουν επιτυχημένη την παρουσία του Ολιβιέ Ζιρού στο φετινό Μουντιάλ. Εξάλλου, η πρωταρχική δουλειά του σέντερ φορ είναι να πετυχαίνει γκολ. Ωστόσο, είναι ικανά για να βάλουν σε σκέψεις όσους επιχείρησαν να απαξιώσουν τη δουλειά του 31χρονου ποδοσφαιριστή στον αγωνιστικό χώρο. Επομένως, σύμφωνα με τη συνολική εικόνα του ο Ζιρού παίρνει βαθμό κοντά στη βάση.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, σε αυτή τη διοργάνωση αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά ότι ο Ζιρού είναι ένας παίκτης που αποδίδει καλύτερα όταν καλείται να μπει στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή. Το είχε αποδείξει αυτό στην Άρσεναλ, πετυχαίνοντας τα περισσότερα τέρματά του με αυτόν τον τρόπο. Πρόκειται, εξάλλου, για έναν εξαιρετικό κεφαλοσφαιριστή που όταν το παιχνίδι στραβώσει και οδηγηθεί σε καταστάσεις ειδικών συνθηκών μπορεί να δώσει τη λύση μέσα από μία στατική φάση.