«Περάστε,σκουπίστε,τελειώστε»

Ίσως ο πιο κατάλληλος και ταιριαστός τίτλος που θα μπορούσα να βρω για τη σημερινή άνετη επικράτηση του Παναθηναϊκού επί του Άρη στο Nick Gallis Hall με σκορ 70-88 στο πλαίσιο της 8ης αγωνιστικής της Basket League. Σίγουρα το σκορ δεν αντικατοπτρίζει τη μεγάλη διαφορά δυναμικότητας που είχαν οι δύο ομάδες μέσα στο παρκέ. Πάμε όμως να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά…

Έναρξη παιχνιδιού και οι πράσινοι ξεκινούν τον αγώνα με μαι θεωρητικά επιθετική πεντάδα και τους Καλάθη, Ντέντμον, Ρίβερς, Σίνγκλετον και Γκιστ ενώ η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη ξεκινά τον μέχρι πρότινος παίκτη του Παναθηναϊκού Μποχωρίδη(θα γίνει ιδιαίτερη αναφορά πιο κάτω), Αθηναίου, Μούρτο, Βασιλόπουλο και Μπένσον. Η ομάδα των κίτρινων φάνηκε να έχει από την αρχή στόχο να εκμεταλλευτεί το post up παιχνίδι του Μποχωρίδη κερδίζοντας έτσι με αυτό τον τρόπο δύο συνεχόμενα φάουλ. Η σφιχτή άμυνα όμως του μετρ σε αυτό το είδος Xavi Pascual προκάλεσε τη νευρικότητα των γηπεδούχων αλλά και το προβάδισμα των πρασίνων με τα τρίποντα-πρωτοβουλίες των Καλάθη και Σίνγκλετον. Παράλληλα ο Άρης προσπαθούσε να βρει αντίδοτο στις πρωτοβουλίες αυτές προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί όλα τα πιθανά μις ματς(από τις λίγες φορές που ο Καταλανός προπονητής επιλέγει το λεγόμενο ”σε όλα τα σκριν αλλαγές”). Προς το τέλος του πρώτου δεκαλέπτου το παιχνίδι αρχίζει να αποκτά γρήγορο ρυθμό. Ωστόσο το παιχνίδι κυκλοφορίας-κυριαρχίας των παικτών των πρασίνων δεν έδωσε ευκαιρίες ανάκαμψης στον Άρη με το δεκάλεπτο έτσι να τελειώνει με το κολακευτικό για τους γηπεδούχους 17-21.

2ο δεκάλεπτο και το παιχνίδι ξεκινά με τρίποντο του Νίκου Παππά και με ίδια φιλοσοφία του Παναθηναϊκού να χτυπήσει στα drive ψάχνοντας συνεχώς τον ελεύθερο παίχτη. Ο Άρης ταυτόχρονα συνεχίζει να ψάχνει τα πατήματά του τουλάχιστον μέχρι τα μέσα της περιόδου. Από κει και πέρα η ομάδα άρχισε να προσπαθεί να επιβάλλει τη δική της φιλοσοφία μέσα στο παιχνίδι(συνεχόμενα σκριν μακριά από την μπάλα με τελευταίο παραλήπτη της μπάλας τον Αθηναίου και τροφοδότηση του Μπένσον) δίχως ωστόσο να αλλάξει ραγδαία ο ρυθμός του παιχνιδιού. Ο Παναθηναϊκός προς το τέλος του δεκαλέπτου άρχιζε να παίρνει διαφορές 10 και 12 πόντων ενώ το ημίχρονο έληξε με τρίποντο του Ρίβερς(“μανούλα ο Pascual σε συστήματα με σκριν μακριά από την μπάλα όπως τα λεγόμενα back screen” και η διαφορά να εκτοξεύεται στους 15(32-48).

Ξεκίνημα 3ης περιόδου και οι πεντάδες των δύο ομάδων ίδιες με τις αρχικές. Στόχος των γηπεδούχων ξεκάθαρος:να περάσουν την μπάλα πάλι στο ”ζωγραφιστό”. Ο Παναθηναϊκός ήταν άστοχος και νευρικός μη χάνοντας όμως την επαφή του με το σκορ. Οι άμυνες σαφώς πιο χαλαρές σε σχέση με το πρώτο ημίχρονο και η διαφορά κατεβαίνει για λίγο στους 10 σε συνδυασμό με το 3ο φάουλ του Λευτέρη Μποχωρίδη. Η άμυνα των κίτρινων γίνεται πιο σφιχτή χωρίς ωστόσο να γίνεται κάτι το συνταρακτικό. Τα δύο συνεχόμενα τρίποντο του ”κακού δαίμονα” του Ολυμπιακού Ρίβερς έκοψαν κάθε φτερό του Άρη για πιθανή ανατροπή. Ο Pascual χαμήλωσε το σχήμα βάζοντας το Αντετοκούνμπο στο 4 θέλοντας έτσι να διευρύνει και πάλι τη διαφορά. Οι Πράσινοι βρίσκουν λύσεις με τρίποντα του Καλάθη και Ντέντμον πηγαίνοντας το σκορ στο 49-64.

4ο δεκάλεπτο που ισοδυναμεί ουσιαστικά με τελευταία ευκαιρία του Άρη για να γυρίσει το παιχνίδι. Πριν ακόμα κριθεί το παιχνίδι ο Γιαννάκης έβαλε στο παιχνίδι τον 19χρονο Χρηστίδη ο οποίος φιλοδώρησε με δύο τάπες τον Νίκο Παππά ενώ πέτυχε και ένα γκολ-φάουλ. Το παιχνίδι άρχιζε να γέρνει ολοκληρωτικά προς τη πράσινη μεριά. Ευκαιρίες πήραν και Καλαιτζάκης από πλευράς Άρη αλλά και Όγκαστ (θέλει πολλή δουλειά στα βασικά) από πλευράς Παναθηναϊκού. Το τελικό 70-88 δεν θα μπορούσε να αφήσει παραπονεμένη καμία ομάδα.

Άρης(Γιαννάκης): Μποχωρίδης 11(1), Καλαιτζάκης, Φλιώνης 3(1), Τσαιρέλης 2, Χρηστίδης 4, Μούρτος, Αθηναίου 12(1), Βασιλόπουλος 7, Γουίβερ 2, Μπένσον 18, Μπελ 11(2).

Παναθηναϊκός(Pascual): Σίνγκλετον 9(3), Ρίβερς 9(3), Παππάς 6(2), Ντέντμον 3(1), Γκιστ 8, Βουγιούκας 7, Λεκαβίτσιους 6, Όγκαστ 8, Λοτζέσκι 7(1), Καλάθης 18(3), Αντεντοκούνμπο 2, Μίτογλου 5(1).

ΥΓ.1: Υποσχέθηκα ιδιαίτερη αναφορά στο Λευτέρη Μποχωρίδη. Το παλικάρι επιτέλους αποφάσισε να φύγει από τον Παναθηναϊκό και να παίξει κάπου μπάσκετ. Δεν μπορούσε να κάνει καλύτερη επιλογή από το να επιστρέψει στην ομάδα που τον ανέδειξε. Οι κινήσεις του είναι πιο ελεύθερες και αγωνίζεται μακριά από τα ”πρέπει” των συστημάτων του Pascual. Μεγάλο ταλέντο αυτό το παιδί που ελπίζω να μην έχει ”καεί”.

ΥΓ.2: Η ομάδα της Θεσσαλονίκης βρίσκεται σε αδιέξοδο και σε διοικητικό(η περιβόητη κόντρα της Super 3 με την ΚΑΕ για τους Τούρκους επενδυτές) και σε αγωνιστικό επίπεδο. Οι μετεγγραφές ξένων δεν πέτυχαν και η χημεία ακόμη δεν έχει βρεθεί. Η εικόνα μπορεί να βελτιωθεί αλλά όχι με τη ριζική αλλαγή του ρόστερ. Οψόμεθα…

ΥΓ.3: Το ελληνικό μπάσκετ μπορεί να μην διαθέτει Λούκα Ντόνσιτς, Λάουρι Μάρκανεν αλλά έχει μια τεράστια δεξαμενή νεαρών παιχτών (Βλέπε Χρηστίδης, Κόνιαρης κτλ κτλ) που οι προπονητές οφείλουν να στηρίξουν στις ομάδες τους γιατί το μέλλον της Εθνικής με αυτούς τους παίκτες προμηνύεται να μην τι άλλο αισιόδοξο.