Τί μάς έδειξε ο Ολυμπιακός του Hasi;

Για τον Ολυμπιακό, τα τελευταία δύο καλοκαίρια ήταν πολύ διαφορετικά συγκριτικά με τις προηγούμενες προετοιμασίες. Κι αυτό, γιατί η πτώση της Ελλάδας στο βαθμολογικό πίνακα της UEFA (από τη 12^η προνομιούχο στη 15^η θέση) «έβαλε» τους Πειραιώτες σε «περιπέτειες» πολύ πριν αρχίσει η επίσημη αγωνιστική περίοδος. Αντί να αγωνιστεί σε επίσημο ευρωπαϊκό match περί τα μέσα Σεπτέμβρη, όπως είχε συνηθίσει (και κατά συνέπεια να έχει την άνεση του καλοκαιριάτικου τριμήνου), ξαφνικά ο Ολυμπιακός καλείτο να ξεπεράσει το «σκόπελο» των προκριματικών, προκειμένου να μετάσχει στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.  Το τί συνέβη τελικά πέρυσι και φέτος είναι λίγο πολύ γνωστό, όμως καλό είναι να τα αντιπαραβάλουμε, ώστε να εξαγάγουμε ορισμένα πρωταρχικά συμπεράσματα (ιδιαίτερα για την τωρινή συγκυρία).

ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΙ ΕΚΒΑΣΗ

Κατ’ ουσίαν, το περσινό ξεκίνημα της προετοιμασίας του Ολυμπιακού δε διέφερε σημαντικά από το φετινό. Ο στόχος που έπρεπε να επιτευχθεί ήταν ακριβώς ο ίδιος: η πολυπόθητη πρόκριση στους ομίλους του CL. Ωστόσο, αυτό που αποδείχθηκε (προσώρας) είναι ότι οι παράγοντες της ομάδας αντιμετώπισαν τελείως διαφορετικά την ίδια προβληματική: ενώ πέρυσι οι αναγκαίες μεταγραφές πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο 10ήμερο του Αυγούστου, φέτος οι περισσότερες έγιναν στα δύο πρώτα στάδια της προετοιμασίας. Ενώ πέρυσι επιλέχθηκε (λόγω συγκυριών) ένας αμφιβόλων δυνατοτήτων προπονητής (Victor) που δεν είχε την υποστήριξη της ομάδας και διώχθηκε μεσούσης του καλοκαιριού, φέτος προσελήφθη ένας νέος προπονητής (Hasi) που διαθέτει μεγαλύτερη εμπειρία και (φαίνεται να) χαίρει της εμπιστοσύνης των διοικητικών παραγόντων. Ενώ πέρυσι τέτοια εποχή οι ερυθρόλευκοι παρουσίαζαν ένα εξαιρετικά προβληματικό «πρόσωπο» στον αγωνιστικό χώρο, φέτος εμφανίζουν μία σχετικά καλή «χημεία» κι έναν πιο ευδιάκριτο προσανατολισμό. Όπως είναι λογικό, η διαφορετική αντιμετώπιση είχε και το ανάλογο διαφορετικό αποτέλεσμα: πέρυσι ο αποκλεισμός, φέτος η πρόκριση.

ΤΑ ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Παρατηρώντας τα 4 επίσημα παιχνίδια του Ολυμπιακού, μπορούμε να διακρίνουμε κάποια θετικά δείγματα γραφής. Αρχικά, είναι εμφανές ότι η ομάδα «πατάει γερά στα πόδια της», έχει αρχή-μέση-τέλος και ξέρει τί θέλει μες στο γήπεδο. Για τα δεδομένα της εποχής, οι αυτοματισμοί βγαίνουν στο χορτάρι και το 4-2-3-1 του Hasi αποδίδει τα αναμενόμενα σε μεγάλο βαθμό. Δεν ήταν λίγες οι φορές, μάλιστα, που η μεσοεπιθετική ανάπτυξη λειτούργησε πολύ καλά, προσφέροντας όμορφο θέαμα, ενώ το δυνατό στοιχείο της ομάδας φαίνεται να είναι το κέντρο (εξού και η επένδυση στις αντίστοιχες μεταγραφές). Επιπλέον, η άμυνα δείχνει πιο στιβαρή και πειθαρχημένη (βλ. κάλυψη των backs από τους wingers). Παρ΄όλ΄αυτά, το πλέον σημαντικό συν είναι η ποιότητα των ποδοσφαιριστών που αποκτήθηκαν. Εν αντιθέσει με πέρυσι, φέτος φαίνεται πως η ομάδα πλαισιώθηκε από αξιόλογους παίκτες που θα την ανεβάσουν επίπεδο και θα βοηθήσουν ποικιλοτρόπως στο χορτάρι.

ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΟΥΝ

Φυσικά, δε λείπουν τα αρνητικά στοιχεία από την εικόνα του Ολυμπιακού στα 4 ευρωπαϊκά παιχνίδια. Εκτός από τα – λογικά για την περίοδο που διανύουμε – κενά διαστήματα, το μεσοαμυντικό κομμάτι, κατά τη γνώμη μου, χρειάζεται περισσότερη «δουλειά». Τόσο στα matches με την Partizan όσο και σε εκείνα με την Rjeka, η άμυνα του Ολυμπιακού βρέθηκε, πολλές φορές, εκτεθειμένη, άλλοτε από μακρινές διαγώνιες πάσες κι άλλοτε από κοντινές κάθετες μεταβιβάσεις. Η προαναφερθείσα αδυναμία φάνηκε ιδιαίτερα στο δεύτερο match με τους Σέρβους, αλλά και στο πρόσφατο εκτός έδρας παιχνίδι με τους Κροάτες. Ακόμη κι αν αυτό το handicap οφείλεται στην έλλειψη της απαιτούμενης ομοιογένειας, πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να βελτιωθεί στις προπονήσεις, γιατί οι αντίπαλοι των ερυθρολεύκων στο CL δεν θα είναι …Partizan και Rjeka. Παράλληλα, έχει διαφανεί μία επιθετική δυστοκία (πρβλ. ευκαιρίες Ολυμπιακού στον πρώτο αγώνα με τη Rjeka). Πιστεύω, πάντως, ότι αυτή η αδυναμία δεν οφείλεται στην έλλειψη center for, όπως υποστηρίζουν αρκετοί. Ναι μεν συμφωνώ ότι ο Ben δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε όλες τις καταστάσεις, λόγω απειρίας και έλλειψης σωματικών προσόντων, όμως στο roster υπάρχουν οι Emenike και Ansarifard που μπορούν να δώσουν λύσεις (ο Ιρανός, βέβαια, δεν υπολογίζεται από τον Hasi). Αν αποκτηθεί ο Uroš Đurđević (όπως λένε τα ρεπορτάζ), επανέλθει δριμύτερος ο Emenike και προσαρμοστεί καλύτερα ο Ben, θεωρώ πως αυτό το μείον δεν θα υφίσταται στη συνέχεια (ίσα ίσα που θα πρόκειται για μία πληρέστατη επιθετική τριάδα).

ΠΟΙΟΙ ΞΕΧΩΡΙΣΑΝ;

Το ερυθρόλευκο roster βρίθει πολλών ποιοτικών ποδοσφαιριστών και αρκετοί από αυτούς έδειξαν με το «καλημέρα» τί μπορούν να προσφέρουν. Όσον αφορά τους λεγόμενους «παλαιούς», ο Marin ήταν εξαιρετικός, σαφώς πιο ανανεωμένος και πολύ ορεξάτος, συνεισφέροντας τα μέγιστα στο δημιουργικό σκέλος και δείχνοντας ότι θα διαδραματίσει καίριο ρόλο μες στη σεζόν. O Romao, επίσης, απέδειξε ότι αξίζει μία θέση στην 11άδα, ο Omar αρχίζει να θυμίζει τον …παλιό καλό Omar της περιόδου Silva και ο Ρέτσος εμφανίζεται εξαιρετικά ώριμος και έτοιμος για υψηλές «πτήσεις» (εφόσον δεν πωληθεί). Από τους «νέους», τώρα, ξεχώρισαν οι Gillet, Ofoe, Carcela και Κούτρης. Ο πρώην μέσος της Nantes παίζει σα να βρίσκεται χρόνια στον Πειραιά: “καθαρίζει” τις φάσεις, παίρνει την πρώτη πάσα στην οργάνωση του παιχνιδιού και δείχνει ότι μπορεί να ηγηθεί της μεσαίας γραμμής. Ο έτερος Βέλγος (Ofoe) είναι εξίσου πολύ ποιοτικός παίκτης που κάνει πολλές δουλειές μες στον αγώνα (ειδικά στο τελευταίο παιχνίδι με τη Rjeka ήταν πάρα πολύ καλός). Ο Carcela φαίνεται πως είναι ο φαντεζί εξτρέμ που έψαχνε η ομάδα: εξαιρετική τεχνική κατάρτιση, φοβερή ντρίμπλα και καλή τελική πάσα. Και, τέλος, χρήζει ιδιαίτερης μνείας ο Λεονάρντο Κούτρης. Ο νεαρός αριστερός back έχει δείξει ένα πολύ καλό αγωνιστικό πρόσωπο, καθώς επιδεικνύει αξιοσημείωτη αμυντική συνέπεια, ενώ δε διστάζει να πάρει επιθετικές πρωτοβουλίες. Παρά τα δικαιολογημένα του λάθη λόγω απειρίας, ο Κούτρης δείχνει ότι μπορεί να αντεπεξέλθει και ότι θα βάλει δύσκολα στον Hasi σε ό,τι αφορά την επιλογή ανάμεσα σε αυτόν και τον Milic για το αριστερό άκρο στα μετόπισθεν.

ΤΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ;

Οπωσδήποτε, το ερώτημα της επικεφαλίδας δεν μπορεί να απαντηθεί, μια και δεν είμαστε μελλοντολόγοι ή προφήτες (αν υπάρχουν βέβαια). Αυτό που μπορούμε να πούμε, για την ώρα, είναι πως η ομάδα του Besnik Hasi «εκπέμπει» αρκετά θετικά «μηνύματα» ενόψει της σεζόν που μόλις άρχισε (σίγουρα πιο ελπιδοφόρα απ΄ό,τι πέρυσι). Το roster είναι αρκετά πλήρες και οι βάσεις δείχνουν στέρεες, για να «οικοδομήσουν» μία ρεαλιστικά αξιοπρεπή χρονιά. Δεν είμαι βέβαιος κατά πόσο ισχύει κι εδώ η ρήση «Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός», αλλά θέλω να είμαι αισιόδοξος. Νομίζω, λοιπόν, ότι μπορούμε να περιμένουμε καλύτερα πράγματα από τους Πειραιώτες (δεν αναμένουμε θαύματα άλλωστε) και μόνο ο χρόνος θα δείξει σε ποιο βαθμό θα επιβεβαιωθούμε ή θα διαψευστούμε. Όπως είθισται να λέγεται: «στο τέλος θα κάνουμε ταμείο».