Το Debut.gr "επιλέγει" τους 6 καλύτερους Αμερικανούς μπασκετμπολίστες που φόρεσαν τη φανέλα του Ολυμπιακού από το 2007 μέχρι σήμερα.

Χιλιάδες παίκτες έρχονται κι αγωνίζονται σε μία ομάδα, ωστόσο λίγοι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να διακριθούν και να κερδίσουν την εκτίμηση, το σεβασμό και την αγάπη των φιλάθλων. Πρόκειται για αυτούς τους παίκτες που, για μία σειρά από λόγους, πετυχαίνουν να “μπουν” στην “καρδιά” του κόσμου, να γίνουν σύνθημα στα “χείλη” του και να μνημονεύονται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Το παρακάτω μίνι αφιέρωμα ξεχωρίζει εκείνους τους Αμερικανούς παίκτες που αγωνίστηκαν με τα χρώματα του μπασκετικού Ολυμπιακού τα τελευταία 10 χρόνια και έγιναν ιδιαίτερα αγαπητοί στον κόσμο της ομάδας.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ:  Χρειάζεται να τονιστεί, εξαρχής, πως η παρακάτω επιλογή είναι:

1) αναπόφευκτα υποκειμενική,

2) χρονικά οριοθετημένη και

3) βασισμένη στη συνολική προσφορά των παικτών κι όχι στην οικονομική τους αξία.

Lynn Greer

Ο Lynn Greer ήρθε στον Ολυμπιακό το 2007 προερχόμενος από μία βραχύβια θητεία στο ΝΒΑ και τους Milwaukee Bucks. Η μεταγραφή του αποδείχθηκε “λίρα 100”, καθώς επρόκειτο για έναν ποιοτικό παίκτη με προγενέστερη εμπειρία από το ευρωπαϊκό basket. Όντας ικανότατος shooter και ιδιαίτερα οξυδερκής, ο αριστερόχειρας guard αποτέλεσε παίκτη-βαρόμετρο για την πορεία του Ολυμπιακού σε Ελλάδα κι Ευρώπη μέχρι το 2009. Σε πολλά παιχνίδια υπήρξε καταλυτικός χάρη στην πληθωρική επιθετική του συνεισφορά (κορυφαία, ίσως, στιγμή του το buzzer-beater κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας για τα προημιτελικά της Euroleague το 2008). Ωστόσο, ο Greer είχε την ατυχία να αγωνιστεί σε μία περίοδο που ο Ολυμπιακός δεν κατακτούσε εγχώριους και μη τίτλους, παρά τις ακριβές μεταγραφές που πραγματοποίησε και τα παχυλά συμβόλαια των παικτών.

Acie Law

Ένας από τους πλέον αγαπητούς (αν όχι ο πιο αγαπητός) παίκτες που άφησε το “αποτύπωμά” του στον Ολυμπιακό: ο λόγος για τον Acie Law. Ερχομένος μεσούσης της σεζόν 2011-2012 από την Partizan, ο Αμερικανός guard συνέβαλε τα μέγιστα στην κατάκτηση δύο τροπαίων Euroleague (2012,2013) και ενός πρωταθλήματος Ελλάδας (2012). Ήταν ένας εξαιρετικά προικισμένος μπασκετμπολίστας, ένας παίκτης-πολυεργαλείο που, πραγματικά, έκανε τα πάντα μες στο παρκέ: έβαζε τρίποντα, οργάνωνε το παιχνίδι, μοίραζε assists και, κοντολογίς, συνεισέφερε σε πολλούς τομείς του παιχνιδιού. Δυστυχώς, η τρίτη σεζόν (2013-2014) αποδείχθηκε ατυχής για τον Acie, μια και ένας σοβαρός τραυματισμός στο πόδι δεν τού επέτρεψε να συνεχίσει την επιτυχημένη πορεία του στους ερυθρόλευκους. Παρά το σύντομο πέρασμά του από την ομάδα του Πειραιά, ο Law κατόρθωσε να …επιβάλει το “νόμο” του και αγαπήθηκε εξαιρετικά από τους φίλους της ομάδας ως η επιτομή του ολοκληρωμένου guard.

Kyle Hines

Μία από τις πιο έξυπνες μεταγραφές του Ολυμπιακού τα τελευταία χρόνια. Μικρός το δέμας αλλά μεγάλος στη ψυχή, ο Kyle Hines (center με ύψος 1,98!) προσέφερε πολλά (πόντους, τάπες, rebounds, κ.λπ.) κατά τη δίχρονη θητεία του στον Πειραιά (2011-2013) και “κέρδισε” και τον πλέον δύσπιστο φίλαθλο για την αξία του. Μπορεί να μην ήταν ο πλέον ταλαντούχος center, όμως το πάθος, η μαχητικότητα και η αποφασιστικότητα, με τα οποία αγωνιζόταν κάθε φορά, υπερκάλυπταν τις όποιες του αδυναμίες κι έκαναν τη διαφορά. Όπως και ο Law, κατέκτησε δύο κύπελλα Euroleague κι ένα πρωτάθλημα Ελλάδας. Αναμφίβολα, η πορεία του Kyle με τους Πειραιώτες κρίνεται επιτυχημένη και νοσταλγείται ακόμη και σήμερα.

Bryant Dunston

Ένας ακόμη Αμερικανός που αποδείχθηκε “value for money” για τον Ολυμπιακό: ο Bryant Dunston. Ο φιλότιμος Αμερικανός ψηλός, έχοντας προηγουμένως αγωνιστεί με τη φανέλα του Άρη (2010-2011), μεταγράφηκε στους ερυθρόλευκους το 2013 και παρέμεινε έως και το 2015. Κατά το διάστημα αυτό, ο επονομαζόμενος Dun(k)ston πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις, αξιοποιώντας τα αθλητικά του προσόντα και κάνοντας μπόλικη δουλειά σε άμυνα κι επίθεση. Ανέπτυξε μία εξαιρετική συνεργασία με τους guard της ομάδας (Σπανούλης, κ.λπ.) και κάλυψε επάξια το κενό του Hines. Αναδείχθηκε δύο συνεχόμενες φορές καλύτερος αμυντικός της Euroleague, έφτασε στο final-four της διοργάνωσης το 2015 και κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδας την ίδια χρονιά.

Matt Lojeski

Ένας ακόμη παίκτης με αξιοσημείωτη προσφορά στον Ολυμπιακό. Ο Αμερικανοβέλγος forward, το “βελούδινο σφυρί” των ερυθρολεύκων παρέμεινε για 4 σεζόν στον Πειραιά (2013-2017) και “έπαιξε” καθοριστικό ρόλο στην επίτευξη των στόχων της ομάδας. Όντας εξαιρετικός shooter από τα 6.75 και ευέλικτος, ο Matt, στην καλή του μέρα, μπορούσε να κάνει “πράγματα και θαύματα”. Δεν ήταν λίγες οι φορές, εξάλλου, που έβγαζε την ομάδα από τις δύσκολες στιγμές και της έδινε νέα ώθηση, χάρη στο ένστικτο του “φονιά” που διέθετε. Την περασμένη σεζόν, ο Lojeski αντιμετώπισε μια σειρά τραυματισμών, με αποτέλεσμα να κλείσει ο “κύκλος” του στον Ολυμπιακό το φετινό καλοκαίρι. Ωστόσο, έφυγε, αφήνοντας πίσω του τις καλύτερες εντυπώσεις και μία συνεισφορά διόλου αμελητέα.

Daniel Hackett

Και φτάνουμε αισίως στον πολυαγαπημένο Daniel Hackett. Ο εκκεντρικός Ιταλοαμερικανός guard έπαιζε πάντα με πάθος και οξυδέρκεια και βοηθούσε τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό σκέλος του αγώνα. Βραχύσωμος και διεισδυτικός guard που έπαιζε “με πλάτη”, οργάνωνε με σύνεση το παιχνίδι, μοίραζε assists και έβαζε κρίσιμα καλάθια, διαδραματίζοντας, ενίοτε, κομβικό ρόλο. Τελικά, στάθηκε άτυχος, καθώς, εξαιτίας του σοβαρού περσινού τραυματισμού του, δεν αγωνίστηκε στο δεύτερο μισό της περασμένης χρονιάς και η καριέρα του με τα ερυθρόλευκα έληξε απότομα (κατά τη γνώμη μου, άκομψα και άδικα, αλλά αυτό, πλέον, μικρή σημασία έχει). Η αποχώρησή του στενοχώρησε (όχι άδικα) μεγάλο μέρος των Ολυμπιακόφιλων. Μολαταύτα, ο Hackett μπόρεσε και “φώλιασε” στην “καρδιά” των φίλων της ομάδας, διότι αφενός “δέθηκε” από νωρίς μαζί τους, αφετέρου ο κόσμος εκτίμησε τη μικρή πλην, όμως, σημαντική προσφορά του στην ομάδα.