Μπάσκετ-διαιτησία-υποκρισία

ΟΥΦ! Τελείωσε και ο τρίτος τελικός της Α1 μεταξύ των αιωνίων αντιπάλων και ευτυχώς δεν είχαμε κάποιο θύμα. Αντιθέτως, η επόμενη μέρα είναι από εκείνες που εμείς ως χώρα γνωρίζουμε καλά με ανακοινώσεις ομάδων σχετικά με την διαιτησία το οποίο δεν συνιστά τίποτα παραπάνω από προπομπό των όσων ενδεχομένως ζήσουμε την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ.

Πάμε να δούμε όμως πως φτάσαμε ως εδώ. Το σκορ ήταν 1-1 με τον Ολυμπιακό να υποδέχεται τους «πράσινους» στο ίσως πιο κρίσιμο και σημαντικό παιχνίδι της σειράς των τελικών. Ο Ολυμπιακός προερχόταν από τηρουμένων των αναλογιών καλή εμφάνιση στο Μαρούσι δεδομένου του γεγονότος ότι παρατάχθηκε χωρίς τον μεγάλο του αρχηγό Βασίλη Σπανούλη. Ο δε Παναθηναϊκός εμφανώς ικανοποιημένος από το γεγονός της ισοφάρισης και με πίστη για το break.
Αμφότεροι, γνώριζαν πως έπρεπε να παίξουν καλύτερα αν ήθελαν να πάρουν προβάδισμα στην σειρά. Κάπως έτσι φθάσαμε στο χθεσινό παιχνίδι και στα όσα συνέβησαν σε αυτό. Ήταν ηλίου φαεινότερων πως θα ήταν ένα παιχνίδι «κλειστό» με τις ομάδες να μην ξεφεύγουν η μια από την άλλη στο σκορ.

Πράγματι, ο φιλοξενούμενος Παναθηναϊκός ήταν οριακά μπροστά στο σκορ με την Τρίτη περίοδο όμως να ολοκληρώνεται με σκορ 43-43 που παραπέμπει σε γυναικείο μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός δεν έβαζε τα ελεύθερα σουτ, είχε Σπανούλη, Πρίντεζη, Μάντζαρη ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού, σοκαρίστηκε από τις ενοχλήσεις του Γκριν που ξεκίνησε δυνατά πλην όμως πόνταρα στο πάθος και το φιλότιμο των Μιλουτίνοφ, Παπανικολάου, Γιανγκ και Παπαπέτρου.

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε φουριόζος την τέταρτη περίοδο και με τον Mike James να ηγείται της προσπάθειας της ομάδας του με μεγάλα σου-τα περισσότερα μετά από σκριν στην κορυφή ή και εκτός λογικής. Η εκρηκτική ατμόσφαιρα άρχισε να φαίνεται στο 48-54, 5:51 πριν από την λήξη όταν ο διαιτητής Δεσλής έδωσε ακατανόητο φάουλ στον Παπανικολάου και εν συνεχεία τεχνική ποινή στον ίδιο παίκτη λόγω διαμαρτυρίας. Η βολή του James και το τρίποντο του Rivers εκτίναξαν την διαφορά στο +10. Ο Ολυμπιακός για άλλη μια φορά όμως απέδειξε πως «γουστάρει» να ανατρέπει τα παιχνίδια.Με διαδοχικά τρίποντα του ελληνικού κορμού (Μάντζαρης, Σπανούλης και Πρίντεζης), με τον ουσιαστικό και συνάμα ώριμο Μιλουτίνοφ και με δύο εκπληκτικές άμυνες του Παπανικολάου σε James και Singleton, η ομάδα του Πειραιά κατάφερε να πάρει τη νίκη και να προηγηθεί με 2-1 στην σειρά.

Αυτό ήταν το φυσιολογικό κομμάτι της ανάλυσης μας. Σειρά έχουν τα παρά φύση στοιχεία. Σε όλα τα παιχνίδια γίνεται λόγος για την διαιτησία. Ο Παναθηναϊκός διαμαρτύρεται κυρίως για τα παιχνίδια που έγιναν στο ΣΕΦ και ο Ολυμπιακός για τις βολές που κέρδισε ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ. Η αλήθεια είναι όμως μια. Η ομάδα του Πειραιά εάν ήταν πιο ψύχραιμη στο τέλος του αγώνα στο Μαρούσι και είχε και τον Σπανούλη θα προηγούταν με 0-2 στις νίκες ενώ ταυτόχρονα η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ, έχασε δύο παιχνίδια μέσα από τα χέρια της για το break.

Κάπου εκεί εμφανίζονται και οι γνωστοί-άγνωστοι των ομάδων, χθες του Ολυμπιακού και την Πέμπτη κατά πως φαίνεται του Παναθηναϊκού. Άνθρωποι που προσέρχονται στο γήπεδο με σκοπό να πετάξουν φωτοβολίδες, να τραυματίσουν και να βρίσουν μέχρι αηδίας δεν έχουν θέση στο γήπεδο.

Πρώτα από όλα, αδικούν το ελληνικό μπάσκετ και τις τεράστιες αυτές ομάδες και μετέπειτα αδικούν τον κόσμο που διαθέτει έστω και ελάχιστο νου και αγαπάει υγιώς την ομάδα του. Ωστόσο, γι’ όλα αυτά σε πολύ μεγάλο βαθμό ευθύνη φέρουν οι διοικήσεις, οι οποίες με συνεχόμενες ανακοινώσεις, ορισμένες εκ των οποίων είναι και απειλητικές, δυναμιτίζουν αφάνταστα το κλίμα.

Η λέξη «υποκρισία» στον τίτλο έγκειται στο γεγονός πως καμία ομάδα(δεν αναφέρομαι στους αθλητές) δεν θέλει να γίνεται παιχνίδι 50-50 αλλά αντιθέτως θέλει να υπερτερεί παντού του αντιπάλου της δίνοντας του έτσι ένα καλό μάθημα περί σεβασμού. Αγωνιστικά ο Ολυμπιακός ψάχνει το 3ο σερί πρωτάθλημα του και ο Παναθηναϊκός την επαναφορά του στον θρόνο μετά από ένα διάστημα μακράς απουσίας. Τα κίνητρα φαίνονται λογικά και αγνά, οι πρακτικές όμως δεν είναι τέτοιες. Άλλωστε από σήμερα ξεκίνησαν οι απειλές περί απουσίας Πολιτείας και Νόμων ΟΑΚΑ ενόψει του αγώνα της Πέμπτης.

Το σίγουρο είναι πως ενώ θα έπρεπε η συζήτηση να κινείται σε αγωνιστικά πλαίσια μιας και μιλάμε για έναν ντέρμπι με παγκόσμιο αντίκτυπο εμείς μιλάμε για διαιτησίες και τιμωρίες εδρών. Θα συμφωνήσω όμως με όσους λένε πως οι διαιτητές είναι όντως κακοί. Και εντολές δέχονται και πολλές φορές «αβαντάρουν» απροκάλυπτα. Ο γράφων έχει ξεκάθαρη άποψη για το τοπίο που υπάρχει και ακολουθείται και αυτό έγκειται στην φράση «ό,τι μου έκανες, θα σου κάνω». Για πολλούς δίκαιο, για άλλους απλώς η συνέχισε μιας παράνοιας. Ίδωμεν…

ΥΓ. Σχετικά με το ματς του ΟΑΚΑ, ελπίζουμε για τα καλύτερα, τρέμουμε για τα χειρότερα.