Το Debut.gr γυρνά το χρόνο πίσω και θυμάται το πέρασμα του Ανδρέα Γλυνιαδάκη από τον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.

Απόλυτα εύστοχος ο τίτλος του άρθρου, αν αναλογιστούμε την τεράστια προσπάθεια του 36χρόνου Ανδρέα Γλυνιαδάκη να αγωνιστεί στο μαγικό κόσμο του nba μαζί με τους άλλους αστέρες του πρωταθλήματος.

2003 και ο Έλληνας σέντερ επιλέγεται στο νούμερο 58 του ντράφτ από τους Πίστονς. Το όνειρο του όμως εκπληρωνόταν σταδιακά. Το 2005 πήγε στο NBDL, φόρεσε τη φανέλα των Roanoke Dazzle. Το 2006 διεκδίκησε στη pre season μια θέση στο ρόστερ των Αταλάντα Χοκς  αλλά τελικά έπαιξε στους Alburqueque Thunderbirds με τους οποίους κατέκτησε το πρωτάθλημα στην Αναπτυξιακή Λίγκα. Το φθινόπωρο του 2006 δικαιώθηκε για την επιμονή και την υπομονή του, όταν οι Seatle Supersonics  του έδωσαν συμβόλαιο και μαζί την ευκαιρία να κάνει επιτέλους το όνειρο του πραγματικότητα. Τη σεζόν 2006-2007 λοιπόν αγωνίστηκε σε 13 ματς, ξεκίνησε 4 φορές στη βασική πεντάδα και αποχαιρέτησε δυστυχώς τον Ιανουάριο. Οι αριθμοί του σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα που αγωνίστηκε ήταν σαφώς χαμηλοί(1.3 πόντοι, 0.3 ριμπάουντ, 0.1 μπλοκ).

Παρά το άδοξο τέλος του στο μαγικό κόσμο του nba,αμέσως μετά πίσω στην Ελλάδα τον περίμεναν αρκετές προτάσεις από τα μεγαλύτερα κλαμπ όπως ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και ο Πανιώνιος. Άλλωστε το ύψος του (2.14) και το πλούσιο ταλέντο του κάτω από τη ρακέτα του επέτρεπε να έχει τέτοιες δελεαστικές προτάσεις σε τόσο μικρή ηλικία.

Δεν άφησε το στίγμα του, δεν ενθουσίασε, δεν ανάγκασε τον κόσμο του nba να μιλάει για αυτόν. Ξεπέρασε όμως τον εαυτό του, πέτυχε τον στόχο του και έχει κάθε δικαίωμα να αισθάνεται υπερήφανος. Συνολικά στην καριέρα του ήταν πάντα ένας καλός ρολίστας, ένας άριστος επαγγελματίας, ένας ψηλός που ήξερε ξεκάθαρα τι μπορεί να κάνει  και έδινε σε κάθε ματς τον καλύτερο εαυτό του. Είτε αντιμετώπιζε τους Κλίπερς στο Staples Center, είτε τον Παναθηναϊκό στους τελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Ένας από τους πιο φιλότιμους σέντερ της Εθνικής έχει τοποθετήσει το όνομά του στην ίδια θέση με αυτών που χουν βιώσει το όνειρο του nba όπως του Σπανούλη,Φώτση και πολλών άλλων…