Υπερήφανος για τα “εγγόνια” του ο Κρόιφ!

Κάποτε ο Γιόχαν Κρόιφ είχε πει: “η σύμπτωση είναι λογική”.

Λογική ή σύμπτωση κανείς δεν με απαντήσει με σιγουριά τι ήταν αυτό που οδήγησε τον Άγιαξ σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης 14 (ο εμβληματικός αριθμός του “Ιπτάμενου Ολλανδού”) μήνες μετά το θάνατο του καλύτερου Ευρωπαίου ποδοσφαιριστή που έχουμε δει ποτέ.

Αυτό για όλους όσους πιστεύουν πως μερικά πράγματα είναι τυχαία ή όχι. Σίγουρα όμως η πορεία των “μωρών” του “Αίαντα” φέτος προς τον τελικό της Στοκχόλμης μόνο… τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί.

Ο σύλλογος του Άμστερνταμ επιστρατεύοντας τα ταλέντα που ξέρει να βρίσκει/ βγάζει/ καλλιεργεί/ προωθεί και με Μ.Ο ηλικίας που μετά δυσκολίας έφτανε τα 23 έτη έφτασε ως τη πηγή του Γιουρόπα Λιγκ. Εκεί που θα αντιμετώπιζε μία ομάδα που είναι το ακριβώς αντίθετο: την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ των μεγάλων ονομάτων. Την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ των πολλών εκατομμυρίων και των τρελών συμβολαίων που μόνο αν τα ακούσεις χρειάζεσαι μία καρέκλα για να κάτσεις. Την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με τους έμπειρους ποδοσφαιριστές που έχουν δει πολλά και έχουν ζήσει ακόμη περισσότερα. Και τέλος μία Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που αρέσκεται -πλέον- να καταστρέφει, παρά να δημιουργεί.

Οι Ολλανδοί από τα χρόνια του Γιόχαν Κρόιφ ως και σήμερα είδαν πολλούς παίκτες να φοράνε τη φανέλα του Άγιαξ. Μερικοί με τρομερό ταλέντο, άλλοι όχι τόσο ιδιαίτεροι. Όμως οι ανάγκες της σύγχρονης εποχής του ποδοσφαίρου δεν τους άφησαν ποτέ να συνυπάρξουν και να οδηγήσουν τον “Αίαντα” εκεί που πραγματικά μπορούσε να φτάσει.

Μέχρι φέτος. 21 ολόκληρα χρόνια μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ και γενικότερα παρουσίας της ομάδας του “Ιπτάμενου Ολλανδού” σε κάποιο διεθνή τελικό.

Και πάλι με την ίδια συνταγή, όπως και το 1995 όταν ο Άγιαξ κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης: νέοι παίκτες, νέες ιδέες, φρέσκα πρόσωπα, επιθετικό ποδόσφαιρο.

Τότε το αποτέλεσμα ήταν θετικό για τους ποδοσφαιριστές του “Αίαντα”. Κάτι που όμως δεν συνέβη απέναντι στους “κόκκινους διαβόλους” που νίκησαν με σκορ 2-0 και στέρησαν από τα “εγγόνια” του Κρόιφ τη σπουδαία διάκριση.

Και μπορεί το ρητό του Κρόιφ για τα λεφτά και το μπάτζετ να μην βγήκε αληθινό “δεν έχω δει ποτέ μία τσάντα γεμάτη λεφτά να κερδίζει από μόνη της ένα ματς” μιας και οι ακριβοπληρωμένοι αστέρες της Γιουνάιτεντ βγήκαν νικητές.

Ωστόσο, σίγουρα σε κάποια γωνιά του Παραδείσου θα ήταν εκεί. Μπροστά από μία τηλεόραση με αναμμένο το τσιγάρο του και θα χαμογελούσε για τα “εγγόνια” του που ναι μεν έφυγαν με άδεια χέρια και κατεβασμένα κεφάλια από το γήπεδο, αλλά, του έδειξαν πως ακόμη και σε αυτή την εποχή που το χρήμα παίζει τόσο σημαντικό ρόλο οι αξίες και η φιλοσοφία του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου που εκείνος δημιούργησε μαζί με τη παρέα του ακόμη υπάρχουν στο Άμστερνταμ.