Pep, we have a problem

Τέταρτη στη βαθμολογία, εκτός Τσάμπιονς Λιγκ βγαίνοντας εκτός από τη Μονακό στη φάση των ’16’, αποκλεισμένη από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στον ημιτελικό του Λιγκ Καπ και στα ημιτελικά του Κυπέλλου με την Άρσεναλ. Αυτή είναι μέχρι στιγμής η πορεία της Μάντσεστερ Σίτι τη φετινή σεζόν στις τέσσερις διοργανώσεις που πήρε μέρος.

Οι “πολίτες” ωστόσο δε θυμίζουν σε τίποτα την ομάδα που άφησε ο “σοφός” όπως τον αποκαλούν όλοι, Πελεγκρίνι. Ο Αργεντινός κατέκτησε πρωτάθλημα με τη Σίτι, την πήγε ως τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ πέρσι, ενώ κατέκτησε και το Λιγκ Καπ πριν δύο χρόνια. Και το έκανε κυρίως με τους ίδιους περίπου ποδοσφαιριστές. Ή αν θέλετε, με το 85% του ίδιου ρόστερ που διαθέτει και ο Γκουαρντιόλα. Τι έχει αλλάξει στη γαλάζια πλευρά του Μάντσεστερ μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;

Πρόβλημα, χωρίς λόγο, νούμερο 1

Ο Ισπανός τεχνικός ήταν ξεκάθαρο ότι έχει τη δική του ξεχωριστή αντίληψη για το ποδόσφαιρο και όλοι περίμεναν τεράστιες αλλαγές. Δεν έκανε τέτοιες ωστόσο. Το κακό για τον ίδιο είναι ότι ακόμα κι αυτές που έκανε, δεν αποδείχθηκαν σωστές. Από το πουθενά η Σίτι έψαχνε το καλοκαίρι τερματοφύλακα, τη στιγμή που διέθετε το νούμερο 1 της εθνικής Αγγλίας. Ο Χαρτ μπορεί να μην είναι μέσα στους πέντε καλύτερους τερματοφύλακες του κόσμου(ο Μπουφόν τον τοποθέτησε στη τρίτη θέση πίσω από Νόιερ-Ντε Χέα), αλλά ήταν μια εγγύηση για τους “πολίτες”.

Ο Γκουαρντιόλα θέλει από τον τερματοφύλακά του να ξέρει ποδόσφαιρο, να μπορεί δηλαδή να μεταβιβάζει σωστά τη μπάλα χωρίς η ομάδα του να αγχώνεται και να “πουλάει” την κατοχή. “Διώχνοντας” ουσιαστικά τον Χαρτ και φέρνοντας τον Μπράβο από τη Μπαρτσελόνα, οι φίλοι της Σίτι “ταράχθηκαν”, υποστηρίζοντας φανερά τον διεθνή Άγγλο. Ακόμα χειρότερα έγιναν τα πράγματα όταν στο ντεμπούτο του, ο Χιλιανός έκανε λάθος στο γκολ της Γιουνάιτεντ στο ντέρμπι του Μάντσεστερ.

Για να μην πολυλογώ, ο Μπράβο έχει να αγωνιστεί σε αγώνα πρωταθλήματος από τις 21 Ιανουαρίου και το ματς με τη Τότεναμ.  Με λίγα λόγια, ο ίδιος ο Γκουαρντιόλα έχει “πετάξει” εκτός ενδεκάδας τη δική του ξεκάθαρη επιλογή. Και μάλιστα το έκανε έχοντας για back-up τον Γουίλι Καμπαγιέρο που επίσης δεν εμπνέι καμία εμπιστοσύνη. Η Σίτι έχανε περίπου πέντε βαθμούς κάθε χρόνο από λάθη του Χαρτ. Φέτος έχει χάσει τα διπλάσια και έχει ακόμα οχτώ αγωνιστικές μπροστά της.

Εκτός αυτού, το λάθος με τον Χαρτ γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αφού οι κανονισμοί της Πρέμιερ Λιγκ θέλουν το ρόστερ μιας ομάδας να έχει τουλάχιστον οχτώ Αγγλους ποδοσφαιριστές. Ο Γκουαρντιόλα προτίμησε να αφήσει τον βασικό τερματοφύλακα της ομάδας του να φύγει και να χρυσοπληρώνει αργότερα όποιον Αγγλο κάνει μερικές καλές εμφανίσεις.

Πρόβλημα, χωρίς λόγο, νούμερο 2

Όλοι ξέρουν τη μανία του Γκουαρντιόλα με τους κεντρικούς μέσους. Είναι ξεκάθαρο ότι αν μπορούσε θα έπαιζε κάποιο σύστημα με 10 τέτοιους. Ωστόσο στην Αγγλία δεν είναι εύκολο να κάνεις αλχημείες, ειδικά μέσα στη σεζόν. Ξεκίνησε με την εντολή οι Σανιά, Κλισί να κλείνουν προς τα μέσα και να γίνονται αμυντικά χαφ όταν η ομάδα του έχει κατοχή της μπάλας. Αυτό στην Αγγλία δε γίνεται να εφαρμοστεί. Πόσω μάλλον όταν έχεις τους συγκεκριμένους δύο μπακ κι όχι τους Αλάμπα, Λαμ.

Το κατάλαβε μετά από δύο αγωνιστικές και το ξαναεφάρμοσε κόντρα στη Μονακό, βάζοντας τον Φερναντίνιο ως αριστερό μπακ που θα συγκλίνει. Το σκορ έφτασε στο 2-3, μέχρι να βάλει στη θέση του Βραζιλιάνου τον Ζαμπαλέτα και να παίξει πιο φυσιολογικά. Στα επόμενα τριάντα λεπτά η Σίτι πέτυχε τρία γκολ και διασφάλισε την άμυνα. Ήταν κάπως αργά…

Πρόβλημα, χωρίς λόγο, νούμερο 3

Ο Αγκουέρο έχει γίνει για τους φίλους των “πολιτών”, ότι ο Μέσι για αυτούς της Μπαρτσελόνα. Αντιμετωπίζεται σα Θεός και αν το καλοσκεφτείς είναι λογικό. Έχει χαρίσει ένα πρωτάθλημα με buzzer beater, πετυχαίνει κάθε σεζόν 20+ τέρματα και ποτέ δε ζήτησε να φύγει ενώ είχε πολλές τέτοιες ευκαιρίες. Από τα μέσα Δεκέμβρη και μετά, ο Γκουαρντιόλα άφησε να αιωρείται η φήμη ότι ο Αγκουέρο θα αποχωρήσει με το τέλος της σεζόν.

Δεν τον προστάτεψε, αντ’ αυτού έδωσε κι άλλη φλόγα στη φήμη, αφήνοντάς τον στον πάγκο με την έλευση του Γκάμπριελ Χέσους. Ο Αγκουέρο δε μίλησε, ο Βραζιλιάνος τραυματίστηκε σοβαρά χάνοντας το υπόλοιπο της σεζόν, ο Αργεντινός επέστρεψε και συνεχίζει να “ματώνει” τα αντίπαλα δίχτυα.

Την ίδια στιγμή, Σανέ-Στέρλινγκ και Ντε Μπρούιν, έχουν πετύχει μαζί ένα γκολ λιγότερο από τον Αγκουέρο. Οπότε το πρόβλημα μάλλον δεν είναι ο Κουν…Χαρακτηριστικά ο Βέλγος έχει τέσσερα τέρματα παίζοντας σε 29 αγώνες, με τον Γιάγια Τουρέ να έχει τα ίδια σε 16.

Για τον Ιβοριανό δε θα αναλύσω αν υπάρχει πρόβλημα. Κακά τα ψέμματα, είναι πιο αργός, απλά ίσως κάποιοι να τρελαίνονται που βλέπουν βασικό σε ντέρμπι με τη Τσέλσι τον Ντελφ αντί του Τουρέ. Όχι κι άδικα…

Πρόβλημα νούμερο 4

Εδώ υπάρχει κάποιος λόγος. Το συγκεκριμένο πρόβλημα είναι οι προπονήσεις του Ισπανού. Ο Γκουαρντιόλα “ξεζουμίζει” τους ποδοσφαιριστές του μεσοβδόμαδα κι αυτό είναι κάτι το οποίο έχουν αποκαλύψει κυρίως οι ποδοσφαιριστές της Μπάγερν Μονάχου. Όλοι τους έχουν να λένε για την απίστευτη κούραση που είχαν μετά από κάθε προπόνηση.

Ο Πεπ ξεκίνησε τη σεζόν με δέκα σερί νίκες σε όλες τις διοργανώσεις. Αυτό έχει αιτιολόγηση. Οι προπονήσεις της προετοιμασίας ήταν λίγο πιο χαλαρές, θέλοντας να χει ξεκούραστους τους ποδοσφαιριστές του οι οποίοι έπρεπε να δώσουν βάση στο νέο σύστημα αλλά και στην πρόκριση στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.

Από κει και πέρα, ο εύθραστος Γκουντογκάν δεν άντεξε, ο νεοφερμένος Γκάμπριελ βγήκε νοκ-άουτ στη τρίτη του βδομάδα, ο Κομπανί δε λέει να επιστρέψει(σε αυτό δε φταίει ο Γκουαρντιόλα) ενώ Σίλβα και Φερναντίνιο φαίνονται “άδειοι” σε κάθε παιχνίδι μετά το 70′.

Δεν παλεύει εκτός γηπέδου

Ο Γκουαρντιόλα είναι τόσο αφοσιωμένος στο εντός τεσσάρων γραμμών παιχνίδι, παραμερίζοντας τα όσα συμβαίνουν εκτός αυτών. Τη στιγμή που οι γείτονές του ζητάνε τους καλύτερους ποδοσφαιριστές του πλανήτη στο ρόστερ τους, ο ίδιος αποφεύγει κάθε συζήτηση για μεταγραφές, ξέροντας όμως ότι θα χρειαστεί μερικές. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Προσωπικά του δίνω credits για αυτή τη συμπεριφορά.

Περισσότερες πιθανότητες έχουν να φάνε τα μούτρα τους στη Γιουνάιτεντ, βγάζοντας συνεχώς φήμες για απόκτηση κορυφαίου ποδοσφαιριστή(Γκριεζμάν, Μπέιλ, Χάμες, Νεϊμάρ) παρά ο Ισπανός που αν θελήσει κάποιον θα τον φέρει. Αλλά επικοινωνιακά, είναι κάπως “δυσάρεστο” να βλέπεις τον διπλανό σου να θέλει να φέρει τους καλύτερους κι εσύ να “ψάχνεσαι” για τον Μπεν Γκίμπσον…

Συμπερασματικά

Η πρωταθλήτρια Σίτι του Πελεγκρίνι του 2014-15, είχε κατοχή στο 52%. Πέρσι το έφτασε στο 54% και φέτος ο Πεπ το έχει εκτοξεύσει στο 59%. Την ίδια στιγμή, η Λέστερ πήρε πρωτάθλημα με 45% και η Τσέλσι φέτος πάει να το πάρει με 50%.

Δεν ξέρω αν και πόσο έχει μελετήσει ο Ισπανός την Πρέμιερ Λιγκ, ωστόσο πιστός στο δόγμα του δε δέχεται η ομάδα του να μην έχει την κατοχή σε ένα παιχνίδι. Δεν είναι κακό αυτό. Κακό είναι το γεγονός πως σχεδόν σε όλη τη σεζόν αγωνίζεται με κεντρικό δίδυμο τους Κολάροφ-Στόουνς και μάλιστα είναι οι καλύτεροι στο σύνολο απόδοσης από όλους τους άλλους. Κακό είναι που η ομάδα του δεν μπορεί να κάνει ένα σερί και να μπει στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.

Καλό για τον ίδιο είναι το όνομά του. Γιατί αν τον έλεγαν Χόντσον, Ρότζερς ή ακόμα και Κόντε, με τα έως τώρα αποτελέσματά του θα είχε απολυθεί. Ο Γκουαρντιόλα δεν πρόκειται(εκτός συγκλονιστικού απροόπτου)να απολυθεί. Θα χει σίγουρα άλλη μια σεζόν να αποδείξει πράγματα. Και ο ίδιος άνθρωπος που του προσάπτει όλα αυτά τα λάθη παραπάνω, πιστεύει ακράδαντα πως τη νέα σεζόν θα είναι όλα καλύτερα. Με υγιείς τους Γκουντογκάν και Γκάμπριελ Χέσους, με δύο-τρεις προσθήκες κυρίως στους πλάγιους οπισθοφύλακες της άμυνας και με μία επιστροφή(Χαρτ) η Σίτι ανεβαίνει επίπεδο.

Και στη τελική, αν κατακτήσει το FA Cup και μπει στη τετράδα, θα χει να λέει πως κατάφερε να ανταπεξέλθει στις όποιες δυσκολίες του στην πρώτη σεζόν του στο πιο δύσκολο πρωτάθλημα του πλανήτη. Μέχρι τότε όμως, το “Pep, we have a problem” είναι αυτό που θα ακούει δεξιά κι αριστερά…